|
Akcenty długie w A !!! miniat: od 1. szesnastki do końca 1. połowy taktu, tylko górna 5-linia. TGTU (3 długie akcenty) |
|
|
|
Krótkie akcenty w Wn2 3 krótkie nad nutami i łukami (bez względu na wersję łukowania) |
Widoczne w A oznaczenia wykonawcze tego taktu – łuki, akcenty długie i wskazówka dim. – nie zostały odtworzone w Wn1 (→Wf→Wa):
- pominięto akcenty i dim.;
- łuki dopasowano do wiązań, tak iż zamiast powiązanych z pozycjami ręki motywów uwypuklają jedynie strukturę rytmiczną, i tak zupełnie czytelną.
Zmiana łukowania jest niemal na pewno dowolna – ewentualna korekta pięciu łuków pozostawiłaby dostrzegalne ślady zmian w druku. Mało prawdopodobne wydaje się również, by Chopin usuwał akcenty lub dim. – najprawdopodobniej przypadkowe pominięcia oznaczeń występują także w poprzednim takcie. Biorąc to pod uwagę, podajemy w tekście głównym wersję A.
Określenie 
dopisane w WfD (patrz sąsiednia uwaga) zmienia jednak perspektywę, z której oglądamy oznaczenia wykonawcze tego taktu przekazane przez wydania. Chopin nie tylko ich nie zakwestionował (ani w korektach, ani na lekcjach), ale dodał wskazówkę, którą można uważać za ich potwierdzenie i doprecyzowanie. Wersja A jawi się wówczas jako raczej wirtuozowska, w której opadający pochód triol szesnastkowych współtworzy kulminację (akcentowane motywy), a następnie ją rozładowuje (diminuendo). Wersja wydań, zwłaszcza przy uwzględnieniu , kulminuje na początku taktu, a pochód szesnastek tylko ozdabia akord kwartsekstowy jednym z delikatnych, Chopinowskich ornamentów, stopniowo przekształcającym się – wraz z końcowym 
– w główną linię melodyczną (zarówno brak akcentów, jak i zmienione łukowanie zdają się współgrać z taką interpretacją). Być może mamy więc do czynienia z dwiema nieco różnymi, autentycznymi koncepcjami dynamiczno-wyrazowymi tego taktu.
W Wn2 powrócono do zapisu A, jednak akcenty odtworzono jako krótkie.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Błędy Wn, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji