op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. II
Notacja znaków chromatycznych jest w tym takcie mniej staranna. Oczywistą pomyłką jest pominięcie w A 
obniżającego g na ges w grupie 9 nut l.r.; znak dodano już w Wn1 (→Wn2,Wf→Wa). Brak w części źródeł przed 2. nutą l.r. na 4. mierze taktu wynika z odmiennej konwencji obowiązywania znaków przygodnych – Chopin w A skreślił ten znak, uważając za obowiązujący przed ćwierćnutą na 3. mierze. Natomiast niewątpliwym przeoczeniem jest brak w A (→Wn→Wf) bemoli obniżających g1(2) na ges1(2) na 4. mierze taktu – o tym, że Chopin musiał tu słyszeć ges, przekonuje nieprzerwane występowanie tych nut od końca t. 57 i użycie kasowników ostrzegawczych przed G i g na początku t. 64. Notację w pełni poprawną i zgodną ze współczesnymi konwencjami ma tylko Wa.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Adiustacje Wa, Poprawki A, Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Ostatni znak przykluczowy
notacja: Wysokość
