Utwór:
op. 21, Koncert f-moll, cz. I
|
i > w A
!!! miniat: 1. połowa taktu i jedna nuta, obie pięciolinie, bez pedału. jak TGTU, tylko widły krótsze, do laski 4. ósemki (EZnieU1)
|
|
|
i w Wn (→Wf)
widły tylko pod pierwszym wiązaniem, potem ciut wyżej akcent długi (EZnieU)
|
|
|
w Wa
EZnieU, tylko widły
|
|
|
i > proponowane przez redakcję
TGTU
|
|
..
Widełki mają w A ramiona różnej długości, można jednak bezpiecznie przyjąć, że dochodzą one do 4. ósemki taktu. Wyraźnie krótszy znak w Wn (→Wf→Wa) jest więc z pewnością niedokładny. Co więcej, akcent, przypadający w A na 5. ósemkę l.r. został przypisany do pr.r., wydłużony i przesunięty na koniec 1. połowy taktu (por. t. 243). W wersji Wf znak wygląda już jak drugi akcent (pod nutą) na 7. szesnastce pr.r., co przypuszczalnie skłoniło adiustatora Wa do pominięcia go.
W tekście głównym odtwarzamy znaki A, z tym że doprowadzamy do końca 1. połowy taktu, zgodnie z sensem muzycznym i notacją analogicznych t. 243 i 245.
kategoria redakcyjna:
Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia:
Adiustacje Wa
, Niedokładności Wn
, Niedokładności Wf
, Niejasne widełki A
, Niedokładności A
|