mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Znaki chromatyczne w różnych oktawach

t. 114

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A (→Wn) brak  przed 8. szesnastką l.r. (d1). Chopin powtórzył natomiast  przed h1 l.r. pod koniec taktu. W Wf usunięto ten drugi znak, ale nie dodano pierwszego. Wa ma w pełni poprawną notację.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Wf

t. 143

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

f2 w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf)

!!!   miniat: triola i kwintola, tylko górna 5-linia, bez wideł.         Tu pusta klisza 

fis2 w A (interpretacja kontekstowa) i Wa

TGTU (# fis2)

f2 w Wn2

kaso f2
..

Przed przedostatnią nutą w A (→Wn1→Wf) brak znaku chromatycznego precyzującego, czy ma ona brzmieć fis2, zgodnie z logiką figuracji, czy f2, zgodnie z zasadami ortografii. W tego typu przenoszonych o oktawę figurach Chopin często pomijał powtórzenia znaków chromatycznych, uważając je za oczywiste. O tym, że słyszał tu fis2 świadczą ostrzegawcze kasowniki przed oktawą f1-f2 w następnym takcie, dodane w korekcie Wf (→Wa) najprawdopodobniej przez Chopina. W tej sytuacji w tekście głównym przyjmujemy wersję z fis2. Ma ją również Wa, w którym  przypuszczalnie dodano właśnie biorąc pod uwagę opisane kasowniki ostrzegawcze (por. t. 171). W Wn2 zdecydowano się na wersję z f2, dodając przed nim .

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 145

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W żadnym ze źródeł notacja znaków chromatycznych nie jest w pełni poprawna, choć pominięcia nie utrudniają odczytania. W A brakuje  podwyższającego des1 na d1 na 4. ósemce (nie ma go też przed 7. ósemką) i des2 na d2 pod koniec grupy trzydziestodwójek. W Wn (→Wf) dodano ten ostatni znak oraz powtórzono  przed d na 6. ósemce, a w Wn2 usunięto zbędny  przed drugim h2. Najbliższe poprawnej notacji jest Wa, w którym jedyną niedokładnością, wynikającą być może z odmiennego podejścia do takich sytuacji, jest brak  przed d1 na 7. ósemce –  pojawił się już w tym takcie przed nutą na tej wysokości, jednak w innym kluczu (na 4. ósemce).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn

t. 146

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A (→Wn→Wf) brak  podwyższającego des2 na d2. Tę oczywistą niedokładność poprawiono w Wa, dodając także  ostrzegawczy przed c2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 148

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W większości źródeł podwyższający des2 na d2 znajduje się nie przed tą nutą, lecz 7 nut wcześniej, przed zapisanym na tej samej wysokości d3, co na ogół uważano wówczas za wystarczające. Ściśle rzecz biorąc, znak nie jest tam jednak w ogóle potrzebny, ponieważ d3 zapisane na wysokości d2 znajduje się już na 4. nucie biegnika – spostrzeżenie to skłoniło zapewne adiustatora Wn2 do usunięcia znaku sprzed drugiego d3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze