op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. I
W większości źródeł 
podwyższający des2 na d2 znajduje się nie przed tą nutą, lecz 7 nut wcześniej, przed zapisanym na tej samej wysokości d3, co na ogół uważano wówczas za wystarczające. Ściśle rzecz biorąc, znak nie jest tam jednak w ogóle potrzebny, ponieważ d3 zapisane na wysokości d2 znajduje się już na 4. nucie biegnika – spostrzeżenie to skłoniło zapewne adiustatora Wn2 do usunięcia znaku sprzed drugiego d3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze
notacja: Wysokość
