op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. I
W t. 241 w A nie ma ani jednego 
podwyższającego nuty des na d (w różnych oktawach), nie ma też przed 1. ósemką 2. połowy t. 242. Te oczywiste braki stopniowo uzupełniano w wydaniach – w Wn1 (→Wf) dodano kasowniki przed d i d2 w 1. połowie t. 241 oraz znak w t. 242, a w Wa i Wn2 wszystkie pozostałe niezbędne kasowniki (w Wa powtórzono jeszcze przed d1 na 6. ósemce t. 241). Patrz też t. 242, 243 i 244.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Ostatni znak przykluczowy
notacja: Wysokość
