Wa3
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 229

Akcent na 2. szesnastce w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: ta grupa 3 szesnastek, obie pięciolinie, zwężone w pionie, bez pedału.                 EZnieU (akcent i łuk)

Akcenty na 2. i 3. szesnastce w Wn1 i Wa2 (→Wa3)

EZnieU1

Bez znaków w Wf (→Wa1)

Krótki akcent na 1. szesnastce w Wn2

Jak EZTU, tylko krótki

Akcent długi na 1. szesnastce proponowany przez redakcję

Interpretacja zapisu A, w którym akcent umieszczony jest nad 2. szesnastką ostatniej grupy (b), nastręcza trudności. Zdaniem redakcji jest mało prawdopodobne, by taka akcentacja leżała w intencji Chopina. Możliwe, że mamy do czynienia z reliktem z czasów kształtowania się pisowni akcentów długich w notacji Chopina, kiedy to niektóre z nich miały postać krótkich znaków umieszczonych właśnie po nucie akcentowanej (por. Etiudę a op. 10 nr 2, t. 22 lub 46). Nad akcentem znajduje się jeszcze krótki łuk, który można by uważać za łuk nad tą grupą szesnastek, gdyby nie to, że Chopin miał przecież możliwość czytelniejszego wpisania tego znaku pod nutami. Łuk ten mógłby natomiast wskazywać, że akcent dotyczy 1. nuty w grupie, nad którą nie było pod łukiem frazowym miejsca na wpisanie znaku. W każdym razie w Wn1 akcent wydrukowano zgodnie z dosłownym odczytem A (pomijając krótki łuk), a ponadto nad następną szesnastką (f) dodano kolejny akcent. Ta muzycznie niezrozumiała notacja świadczy być może o jakichś próbach skorygowania błędnego zapisu. Oba błędne akcenty pominięto (usunięto?) w Wf (→Wa1), a przywrócono w Wa2 (→Wa3).

Wn2 ma akcent nad 1. nutą, co najprawdopodobniej jest efektem ujednolicenia zapisu podobnych taktów (t. 226, 234, 236, 238 i 240).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf, Niedokładności A

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Royal Academy of Music, Londyn