|
Akcent długi w A (prawdopodobne odczytanie) !!! miniat: ten akord (na 3. ósemce), obie pięciolinie. TGTU (długi nad półnutą) |
|
|
2 akcenty w Wn1 tr puste; red = EZnieU |
|
|
EZnieU tylko dolny |
|
|
2 akcenty w Wn2 tr = puste, red = EZnieU1 |
Widoczny w A znak nad półnutą f2 można uważać za krótki lub długi akcent. Zdaniem redakcji bardziej prawdopodobne jest użycie akcentu długiego, w Wn odtworzono go jednak jako krótki. Trudno też stwierdzić, jak doszło do powstania dalszych różnic pomiędzy A i Wn oraz Wn i Wf:
- drugi akcent, pojawiający się w Wn1 pomiędzy pięcioliniami, mógł być dodany przez Chopina. Jednak obecność w Wf tylko tego akcentu może oznaczać, że w Wn1 początkowo wydrukowany został właśnie ten znak, a akcent nad półnutą dodano dopiero w ostatniej fazie korekt;
- z drugiej strony, brak górnego akcentu w Wf mógł być po prostu skutkiem nieuwagi sztycharza Wf (ewentualna korekta Chopina w tym wypadku wydaje się bardzo mało prawdopodobna choćby ze względu na brak śladów usuwania akcentu).
Przesunięcie w Wn2 akcentu pomiędzy pięcioliniami tak, by dotyczył wyraźnie l.r., jest dowolną próbą usprawiedliwienia obecności dwóch znaków.
Jedyną niewątpliwie autentyczną wersję tworzy zapis A, jednak pozostałe wersje można również traktować jako dopuszczalne, zwłaszcza że wszystkie notacje znaczą z grubsza to samo – podkreślają synkopowane wejście nowego, alterowanego akordu.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Błędy Wf, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
