Wf1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 328-329

Bez łuku l.r. w A

!!!   miniat: 2. połowa t. 328 i ósemka 329; tylko dolna 5-linia.          Tu pusta klisza 

Łuk nad partią l.r. w Wn1 (→WfWa)

EZnieU

Dłuższy łuk pod partią l.r. w Wn2

EZnieU1

Łuk nad zapisanym na dolnej pięciolinii końcowym odcinkiem pochodu szesnastek l.r. jest prawdopodobnie dodatkiem adiustacji Wn1 (→WfWa). Nie można jednak całkiem wykluczyć korekty Chopina, np. w takiej sytuacji:

  • sztycharz Wn1 pomija końcowy, półtorataktowy odcinek Chopinowskiego łuku biegnącego od t. 327. Powodem były przypuszczalnie trudności graficzne z wpasowaniem łuku w obszarze objętym przenośnikiem oktawowym;
  • widząc pozbawiony łuku odcinek pasażu, Chopin dopisuje nad nim łuk oraz łuk l.r. (tę hipotetyczną Chopinowską korektę zrealizował niezależnie adiustator Wa);
  • sztycharz, nadal nie wiedząc, jak sobie poradzić z łukiem pr.r., wbija jedynie łuk l.r., co przechodzi do Wf;
  • po ponownej interwencji – Chopina lub adiustatora – w ostatniej fazie korekt zostaje dodany krótszy, a przez to łatwiejszy łuk w t. 329.

Zdaniem redakcji, nawet jeśli Chopin rzeczywiście w jakiejkolwiek formie ingerował tu w łukowanie, to zmiany miały charakter doraźnych poprawek błędów, a nie zmiany koncepcji. Z tego względu w tekście głównym pozostawiamy notację A.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Bibliothèque Nationale de France, Paryż