Wn
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 161-162

Łuki A

!!!   miniat: jw. (war. 33)             tu  161: 5 ósemek + 3 ósemki, 162 TGTU

Łuki Wn1 (→WfWa)

same półtaktowe (w 162 użyć drugiego ze 161)

Łuki w Wn2

TGTU

Odczytane dosłownie łuki A nadają ósemkowym figurom akompaniującym zupełnie inny kształt, niż w następnych, analogicznych taktach zarówno tu, jak i w repryzie (t. 311 i 313). Ponieważ wydaje się bardzo mało prawdopodobne, by Chopin chciał wykonywać akompaniament w tych taktach inaczej niż przy powtórzeniach tej frazy, redakcja uważa ten zapis za niedokładny lub pomyłkowy:

  • dlaczego pierwszy łuk w t. 161 obejmuje także 5. ósemkę, trudno stwierdzić. Jest to pierwsza figura bez staccato na nucie basowej i Chopin mógł nie mieć jeszcze sprecyzowanego pomysłu na łukowanie w takiej sytuacji. Oznaczenia podane przez nas jako wersja A można by więc traktować jako zarzuconą następnie (już w t. 163), pierwotną wersję.
  • drugi łuk w t. 161 i pierwszy w t. 162 są bardzo podobne, a ponieważ dotyczą takich samych nut, można podejrzewać pomyłkę kompozytora, który pomylił grupy, złudzony brakiem wypisanej 2. połowy t. 162.
  • oba omówione przed chwilą łuki sięgają daleko poza ostatnią ósemkę grupy, co sugeruje, że być może powinny dochodzić do początków następnych figur. Ponieważ jednak tego typu łukowanie nie pojawia się w podobnych figurach ani przedtem, ani potem, uważamy to za przejaw częstego u Chopina "rozmachu" w pisaniu łuków.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę, w tekście głównym podajemy w t. 161 łuki takie jak w analogicznym t. 163, a w t. 162 nie interpretujemy łuków jako celujących, lecz odczytujemy jako obejmujące. Łuki takie wprowadzono w Wn2.

Sztycharz Wn1 (→WfWa) potraktował omawiane łuki tak, jak wszystkie wokół, co dało dobry rezultat tylko w przypadku t. 161.

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 159

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.