Wf1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 136-137

Łuk do f2 w A, interpretacja kontekstowa

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki 136 + 1. akord 137, tylko górna 5-linia.          TGTU

Łuk do e2 w A (możliwa interpretacja→WnWfWa)

(krótszy łuk, do e2)

Zdaniem redakcji, łuk A, przedłużony przez Chopina aż do kreski taktowej, miał w jego intencji prowadzić do f2 na początku t. 137. Jego zasięg nie jest jednak całkiem jasny, co odtworzono w Wn – łuk w t. 136, na końcu linijki, sugeruje kontynuację, której jednak w t. 137 nie ma. Przyjmujemy – tak jak Wf (→Wa) – że oznacza to rozdzielone łuki, stanowiące zarazem alternatywną możliwość odczytania A.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Niedokładne łuki A

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Bibliothèque Nationale de France, Paryż