op. 21, Koncert f-moll, cz. I

  t. 142

		Bez łuku w A (→Wn) !!!   miniat: cały takt, tylko dolna 5-linia, bez pedału.        Tu pusta klisza
		Łuk w Wf (→Wa) TGTU
		Alternatywna propozycja redakcji łuk od 2. ósemki

Zarówno w tym takcie, jak i w analogicznym t. 290 źródła różnią się wyraźnie, jeśli chodzi o łuk l.r. W omawianym takcie łuk pojawia się dopiero w Wf (→Wa), dodany niemal na pewno przez Chopina (wraz z kropką staccato nad Es, a także łukiem w t. 143). W t. 290 A ma łuk obejmujący trzy ósemki 1. połowy taktu (od des¹), natomiast Wn (→Wf→Wa) – łuk całotaktowy, a więc taki, jaki Chopin dodał tutaj. Także ten łuk mógł być dodany przez Chopina i można by sądzić, że taka zgodność dowodzi, że w obu miejscach łuk ten stanowi ostateczną decyzję Chopina. Zdaniem redakcji sytuacja nie jest jednak tak jednoznaczna:

• jedyny łuk napisany niewątpliwie ręką Chopina (w t. 290 w A) rozpoczyna sie na 2. ósemce taktu. Stawia to pod znakiem zapytania dokładność odtworzenia łuków w wydaniach – w figurach tego typu, rozpoczynających się nutą położoną znacznie niżej od następnych, pisane z rozmachem Chopinowskie łuki wielokrotnie były błędnie interpretowane, a często w ogóle są trudne do jednoznacznej interpretacji (por. np. łuki A i Wn1 w t. 165-168). Wątpliwość dotyczy szczególnie łuku dodanego w t. 290 w Wn1, gdyż dopasowywanie łuków do figur pół- i całotaktowych było charakterystyczną manierą sztycharza tego wydania. Jest więc całkiem prawdopodobne, że korygując Wn1, Chopin wpisał łuk rozpoczynający się od 2. ósemki, a podobna niedokładność jest do pomyślenia także w przypadku łuku dodanego w Wf w t. 142.
• łuk Wn1 w t. 290 być może w ogóle nie był korygowany przez Chopina – sztycharz mógł w ten sposób "zinterpretować" łuk A. Zdaniem redakcji, ingerencja Chopina jest tu jednak bardziej prawdopodobna (łuk Chopinowski z A lub łuk półtaktowy byłyby przypuszczalnie łatwiejsze do wysztychowania niż łuk całotaktowy), zresztą nie podważyłoby to autentyczności łuku Wf.
• w podobnych kontekstach Chopin rozpoczynał łuki zarówno od pierwszej, jak i od drugiej nuty niezależnie od tego, czy pierwsza nuta miała znak staccato, czy nie.

Biorąc pod uwagę powyższe uwagi, w obu taktach proponujemy obie możliwości rozpoczęcia łuku, przy czym w t. 142 w tekście głównym podajemy łuk źródłowy, od 1. nuty, a w t. 290 łuk od 2. nuty jako zgodny z zapisem A. 

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego