mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

0
t. 136-137

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

W tekście głównym dodajemy bemole ostrzegawcze przed es2 i es1 w t. 136 oraz B1-B w t. 137. Znaki dodano już w Wn i Wa2. W Wn dodano ponadto  ostrzegawczy przed b2 w t. 137.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 137-138

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

W KG i Wf, które odtwarzają z pewnością notację [A], kasowniki przed nutami g i d wpisane są tylko w skrajnych głosach – przy dolnych nutach l.r. i górnych pr.r. Wyjątek stanowią oktawy D1-D (obie nuty opatrzone kasownikami, choć w Wf1-Wf3 tylko w t. 138) i pozbawiona  nuta g3 w t. 138. W Wn i Wa notacja jest poprawna (z wyjątkiem pozbawionej kasowników ósemki D1-D w t. 137 w Wa1).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności KG

t. 137

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

2 różne łuki w KG

Bez 2. łuku w Wf1

2 różne łuki w Wf2 (→Wa,Wf3→Wf4)

2 półtaktowe łuki w Wn
..

Zarówno niezgodne z budową taktu łukowanie l.r. w KG, jak i brak drugiego łuku w Wf1 to niemal na pewno pomyłki kopisty i sztycharza. Łuk dodany w korekcie Wf2 (→Wa,Wf3→Wf4) jest natomiast prawdopodobnie niedokładny, o czym przekonuje łukowanie następnych taktów. W tekście głównym podajemy prawdopodobną rekonstukcję łuków [A], trafnie odgadniętą w Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności KG

t. 139

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

W Wn i Wa2 dodano przypominający  przy des1 w l.r. W tekście głównym dodajemy jeszcze  przy f3 w pr.r.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 141

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

g2-h2 w KG (→Wn) i Wf1 (→Wf2→Wa)

!!!   miniat: od 4. do 6. ósemki, tylko górna 5-linia (motyw).        Tu dwa kaso g2-h2

g2-b2 w Wf3 (→Wf4)

TGTU = tylko kaso g2
..

Wersja 4. ósemki z h2 może nie być autentyczna, gdyż  widoczny przed tą nutą w KG i Wf1 (→Wf2→Wa1) miał prawdopodobnie dotyczyć dolnej nuty tercji, g2 (adiustatorzy Wn i Wa2 dodali tu drugi , uznając jego brak za zwykłe przeoczenie). Wskazuje na to porównanie z analogicznymi taktami – we wszystkich pozostałych miejscach (t. 137, 143, 145 i 147-149) górny głos dwudźwięków prowadzony jest diatonicznie, bez podwyższania nuty na 4. ósemce taktu. Potwierdza to Chopinowska korekta Wf3 (→Wf4), w której znak przeniesiono przed dolną nutę, co dowodzi, że kompozytor słyszał tu g2-b2. Jeśli zaś g2-b2 było rzeczywiście od początku zamierzone przez Chopina, to  w [A] był przypuszczalnie postawiony niedokładnie, gdyż dwie osoby – kopista i sztycharz Wf1 – odczytały go niewłaściwie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf