mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 130

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

ces1-g1 w Wa i Wn, możliwa interpretacja KG i Wf1 (→Wf2→Wf3)

!!!   miniat: ten takt, tylko górna 5-linia, bez łuku.         g1 z kaso zamiast as1 na 2. ćwierćnucie 

ces1-as1 w Wf4

TGTU
..

Na 2. ćwierćnucie KG i wcześniejsze nakłady Wf mają w pr.r. wyraźnie błędnie ces1-ges1. Ponieważ w odpowiednim miejscu poprzedniego taktu w podob­nym kontekście harmonicznym występowało ces1-g1, narzucającą się poprawką jest dodanie  podwyższa­ją­cego ges1 na g1. Uzupełnienie to istotnie wprowa­dzo­no w Wa i Wn. W korekcie Wf4 dokonano jednak innej zmiany – ges1 zastąpiono przez as1. Zarówno Wa, jak i Wf4 noszą ślady ingerencji Chopina, tak iż każda z tych wersji może być autentyczna. Z drugiej strony, w obu tych źródłach pojawiają się zmiany wskazujące na działania adiustatorów, nie ma więc pewności, czy i która z nich rzeczywiście pochodzi od Chopina.
W tekście głównym proponujemy wersję Wf4 ze względu na niebudzący wątpliwości tekst przy powtórzeniu tego miejsca (t. 170). Por. t. 131.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Błędy KG

t. 131

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

fes w Wn, możliwa interpretacja KG i Wf1 (→Wf2→Wf3,Wa1)

!!!   miniat: 2. i 3. ćwierćnuta, tylko dolna 5-linia, bez pedału.           fes na 2 zamiast es

es w Wf4 i Wa2

TGTU
..

Jako najniższą nutę w akordzie na 2. ćwierćnucie KG i wcześniejsze nakłady Wf (→Wa) mają błędnie f. Błąd zadiustowano w Wn, dodając  przed tą nutą, co trzeba uznać za uzasadnione. Jednak porównanie z analogicznym t. 171, a przede wszystkim zmiana wprowadzona – prawdopodobnie przez Chopina – w Wf4 przekonuje, że pomyłka dotyczyła wysokości nuty, a nie braku . Wersję z es wprowadzono także w Wa2, zapewne na podstawie Wf4. Zdaniem redakcji, zarówno tu, jak i w poprzednim takcie mamy do czynienia z błędami Chopina w [A].

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy KG

t. 145-147

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Łuk w t. 145-146 w KG (→Wn)

!!!   miniat: t. 145-146 i półnuta 147, tylko górna 5-linia, ścieśnione.   Tu EZnieU (łuk i kawałek)

Bez łuku w t. 145-146 w Wf1 (→Wf2)

EZnieU tylko "kawałek" 147

Łuk tenuto w Wf3 (→Wf4)

EZTU (łuk i kawałek)

Łuk w t. 145-148 w Wa

EZnieU1 (tylko długi kawałek, bez końcówki)
..

Obie pisownie łuku w t. 145-146 – KG (→Wn) i Wf3 (→Wf4) – znaczą w zasadzie to samo, jednak notacja użyta w Wf akcentuje konieczność zatrzymania pełnej wartości rytmicznej akordu w t. 146, co często nie jest przestrzegane w przypadku ostatniej nuty pod łukiem. Chopin niejednokrotnie uciekał się do tego typu pisowni, por. np. cz. I, t. 176, Etiudę a op. 25 nr 4, t. 50, cis op. 25 nr 7, t. 22, 24, 28 i 30 czy Mazurek h op. 33 nr 4, t. 2, 4 i analog.
Łuk Wa może być wynikiem błędnego odczytania wpisanego przez Chopina w podkładzie łuku tenuto – jak w Wf3 – jako przedłużenia na poprzednie takty łuku z t. 147.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wa , Łuki tenuto

t. 198-199

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Bez łuku przetrzymującego w KG (→Wn) i Wf1 (→Wf2→Wf3,Wa)

!!!   miniat: ta co w t. 10-11               Tu pusta klisza 

Łuk przetrzymujący w Wf4

TGTU
..

Łuk przetrzymujący b2 został dodany – najprawdo­po­dobniej przez Chopina – w korekcie Wf4. Uważamy tę zmianę za poprawkę niedokładnej (niekompletnej) notacji zarówno w tym miejscu, jak i w analogicznej sytuacji w t. 10-11.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 222-224

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Łuk w KG

TGTU

Bez łuku w Wf1 (→Wf2)

Łuk w Wn i Wf3 (→Wf4)

krótszy, na wzór Wn z t. 36

Łuk Wa

do kreski taktowej (i w t. 225)
..

Łuk dodany – najprawdopodobniej przez Chopina – w korekcie Wf3 (→Wf4) pokazuje wyraźnie, że w intencji kompozytora nie miał on sięgać aż do następnego taktu. Dłuższy łuk Wa można w tej sytuacji interpretować jako niedokładne odczytanie łuku dopisanego w podkładzie przez Chopina (por. t. 36-37) lub dodatek adiustacji na podstawie analogicznego miejsca pierwszej części Scherza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf , Łuki tenuto