Łukowanie źródeł budzi tu wątpliwości. W Wf od t. 121 w ogóle pominięto łuki. Łuk KG urywa się w t. 117, ale kształt końcówki sugeruje kontynuację. Być może to właśnie skłoniło sztycharza Wn do niewytłumaczalnego racjonalnie połączenia tego łuku z następnym w t. 121. Identyczny łuk w Wa jest zapewne efektem Chopinowskiej korekty podkładu do tego wydania, jednak i w tym wypadku można podejrzewać niedokładność, gdyż ta jego część, która została dodana w Wa (t. 120-123) łączy się wprawdzie z poprzednim łukiem, ale nie dochodzi do ostatniej nuty bieżącej frazy. W tekście głównym podajemy najpewniejsze elementy notacji Wf (łuk kończący się w t. 120) i KG (nowy łuk od t. 121). Ciągły łuk Wa można uważać za – być może autentyczne – rozwiązanie alternatywne.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Błędy Wn, Niedokładności Wa, Autentyczne korekty Wa
notacja: Łuki
