mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 7-8

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Dwa równe znaki  w KG

Jeden znak  w Wf

Dłuższy znak  w Wn1

Różne  w Wn2mar (→Wn2)

Krótszy znak  w Wa1

Różne  w Wa2
..

Zapis KG, odwzorowujący skrótową notację [A], oznacza zdaniem redakcji dwa znaki . Do podobnego wniosku doszedł też adiustator Wn2mar (→Wn2), natomiast Wf i Wn1 podają widełki tylko w t. 7. Co ciekawe, w analogicznej sytuacji w t. 11-12 wszystkie wydania umieszczają oznaczenia w obu taktach (ale różnią się sposobem potraktowania pedalizacji). Jeśli chodzi o zakres znaków, to w tekście głównym przyjmujemy uśrednione znaki KG i Wf, gdyż występująca między nimi różnica szesnastki wydaje się nieistotna. Dłuższe znaki Wn i krótsze Wa to zapewne niedokładności odczytania podkładów.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 11-12

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

 w KG (→Wn), Wf i Wa2

Bez znaków w Wa1
..

Brak znaków  to prawdopodobnie przeoczenie sztycharza Wa1, choć możliwości usunięcia ich przez Chopina w podkładzie do tego wydania nie da sie całkiem wykluczyć.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 14

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Akcent długi w KG

!!!   miniat: nic.              TGTU

Bez znaku w Wf (→Wa1)

Krótki akcent l.r. w Wn

Krótki, bliżej l.r. (ale nie tak blisko jak linijkę niżej w t. 18; tak jak Wn1)

Długi akcent l.r. w Wa2
..

Akcent w KG został przypuszczalnie dopisany przez Chopina. W Wn, wyraźnie wbrew rękopisowi, przydzielono go do l.r. i nadano mu kształt zwykłego, krótkiego akcentu. Tak umiejscowiony znak powtórzono w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Autentyczne korekty KG

t. 16

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

 w KG i Wn2mar (→Wn2)

!!!   miniat: ta co przy końcówce łuku, tylko z widełkami...      EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZTU

Akcent w Wn1

długi pod akordem w połowie taktu, na wysokości wideł EZTU
..

Nie jest jasne, które ze źródeł opartych bezpośrednio na [A] – KG i Wf1 – trafniej oddało zakres, a co za tym idzie, także sens widełek . Obie wersje mają swoje zalety stylistyczne i mogą być przekonująco uzasadnione od strony źródłowej:

  • Znak Wf niedwuznacznie podkreśla kulminacyjną appogiaturę linii melodycznej. Chopin mógł dopisać go w [A] już po sporządzeniu KG.
  • Znak w KG rozciąga rozładowanie kulminacji na cały takt, niejako uwzględniając kontrapunktującą partię l.r. Także ten znak mógł być dopisany przez Chopina, jeśli w [A] początkowo w ogóle nie było tu znaków dynamicznych.

W tekście głównym podajemy znak  według źródła podstawowego, czyli Wf. Wersję KG można uważać za równorzędny wariant.

Akcent w Wn1 jest niewątpliwie wynikiem niezrozumienia pisowni KG, co poprawiono w Wn2mar (→Wn2).

Podobnie w t. 24, 70 i 78.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 17-18

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Bez znaków w KG (→Wn) i Wf

 i akcent w Wa

  proponowane przez redakcję
..

Znaki   znajdują się tylko w Wa, dopisane najprawdopodobniej przez Chopina w podkładzie do tego wydania. Znak w t. 18, mający postać akcentu pod akordem na 2. mierze taktu, jest niemal na pewno wynikiem niezrozumienia wpisu Chopina – w oryginalnym układzie graficznym akordy l.r. rozłożone są na obie pięciolinie, przez co  wpisane pomiędzy pięcioliniami można zrozumieć jako odnoszące się tylko do l.r. (podobnie w t. 26). W tekście głównym proponujemy znacznie bardziej prawdopodobne odczytanie tych znaków, podane w Wa w repryzie (t. 72 i 80).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wa