mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 7-8

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Dwa równe znaki  w KG

Jeden znak  w Wf

Dłuższy znak  w Wn1

Różne  w Wn2mar (→Wn2)

Krótszy znak  w Wa1

Różne  w Wa2
..

Zapis KG, odwzorowujący skrótową notację [A], oznacza zdaniem redakcji dwa znaki . Do podobnego wniosku doszedł też adiustator Wn2mar (→Wn2), natomiast Wf i Wn1 podają widełki tylko w t. 7. Co ciekawe, w analogicznej sytuacji w t. 11-12 wszystkie wydania umieszczają oznaczenia w obu taktach (ale różnią się sposobem potraktowania pedalizacji). Jeśli chodzi o zakres znaków, to w tekście głównym przyjmujemy uśrednione znaki KG i Wf, gdyż występująca między nimi różnica szesnastki wydaje się nieistotna. Dłuższe znaki Wn i krótsze Wa to zapewne niedokładności odczytania podkładów.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 14-16

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Łuki w KG, interpretacja (→Wn)

!!!   miniat: 2. połowa t. 14 i 1. połowa t. 15, tylko górna 5-linia, bez dynamiki.       Tu war 11_red

Łuki w Wf (→Wa)

Propozycja redakcji

TGTU
..

Łuk KG, rozpoczęty na ostatniej mierze t. 14, nie ma kontynuacji w t. 15 (na nowej linii). Najprostszą interpretację tego zapisu – jako ciągły łuk – zrealizowano w Wn. Wersję tę, analogiczną do łuku obejmującego następną frazę, można uważać za równorzędny wariant w stosunku do proponowanego przez redakcję tekstu głównego, opartego na porównaniu tego miejsca z jego powtórzeniami w t. 22-24, 68-70 i 76-78. Analiza ta prowadzi do wniosku, że elementami z pewnością lub dużym prawdopodobieństwem nieautentycznymi (niedokładnie zapisanymi) są zakończenie łuku w t. 14 i związany z tym brak łuku na przejściu t. 14-15 w Wf (→Wa) oraz rozpoczęcie łuku w t. 15 od 1. ćwierćnuty w KG.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Poprawki A , Adiustacje Wn , Niedokładności KG , Autentyczne korekty KG

t. 14

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Akcent długi w KG

!!!   miniat: nic.              TGTU

Bez znaku w Wf (→Wa1)

Krótki akcent l.r. w Wn

Krótki, bliżej l.r. (ale nie tak blisko jak linijkę niżej w t. 18; tak jak Wn1)

Długi akcent l.r. w Wa2
..

Akcent w KG został przypuszczalnie dopisany przez Chopina. W Wn, wyraźnie wbrew rękopisowi, przydzielono go do l.r. i nadano mu kształt zwykłego, krótkiego akcentu. Tak umiejscowiony znak powtórzono w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Autentyczne korekty KG

t. 16

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

 w KG i Wn2mar (→Wn2)

!!!   miniat: ta co przy końcówce łuku, tylko z widełkami...      EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZTU

Akcent w Wn1

długi pod akordem w połowie taktu, na wysokości wideł EZTU
..

Nie jest jasne, które ze źródeł opartych bezpośrednio na [A] – KG i Wf1 – trafniej oddało zakres, a co za tym idzie, także sens widełek . Obie wersje mają swoje zalety stylistyczne i mogą być przekonująco uzasadnione od strony źródłowej:

  • Znak Wf niedwuznacznie podkreśla kulminacyjną appogiaturę linii melodycznej. Chopin mógł dopisać go w [A] już po sporządzeniu KG.
  • Znak w KG rozciąga rozładowanie kulminacji na cały takt, niejako uwzględniając kontrapunktującą partię l.r. Także ten znak mógł być dopisany przez Chopina, jeśli w [A] początkowo w ogóle nie było tu znaków dynamicznych.

W tekście głównym podajemy znak  według źródła podstawowego, czyli Wf. Wersję KG można uważać za równorzędny wariant.

Akcent w Wn1 jest niewątpliwie wynikiem niezrozumienia pisowni KG, co poprawiono w Wn2mar (→Wn2).

Podobnie w t. 24, 70 i 78.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 36-38

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Łuki w Amar

!!!   miniat: 3 ostatnie ósemki t. 36 i t. 37. Tylko górna 5-linia. Na miniaturach wersja bez ostatniej przednutki c2 w t. 37.                    Tu EZnieU2

KG

EZnieU w t. 36 i EZnieU3 w t. 37-38

Wf (→Wa)

EZTU lewy łuk, EZnieU prawy

Wn

EZnieU lewy, EZnieU prawy

Propozycja redakcji

EZTU;   na miniaturze trzy przednutki, żeby było widać skąd ten drugi łuk
..

Różnice łukowania w źródłach opartych bezpośrednio na [A] – KG i Wf – nie pozwalają na jednoznaczne odtworzenie wersji autografu edycyjnego. Wersja proponowana w tekście głównym jest jedną z możliwych rekonstrukcji pisowni [A], uwzględniającą przednutkę c2, dodaną przez Chopina w korekcie Wf3 i w podkładzie do Wa. Za możliwe interpretacje tej pisowni można także uważać wszystkie pozostałe wersje źródeł, mimo że są najprawdopodobniej niedokładne. Godna uwagi jest także wersja Amar, niewątpliwie autentyczna i naturalna od strony muzycznej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A