op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 64 nr 2, Walc cis-moll
Łukowanie AI, tak jak w t. 65-72, powiązane jest z regularną cztero- i ośmiotaktową strukturą fraz – jeden łuk kończy się na ostatniej ósemce t. 80, a następny rozpoczyna się od półnuty w t. 81. Łukowanie A odpowiada przesuniętym, swobodniej ukształtowanym frazom. Pierwszy łuk nie wykracza wprawdzie poza t. 80, ale jego kształt wyraźnie sugeruje doprowadzenie go do as1 w t. 81. Tak też to odczytano w Wf i pozostałych wydaniach i takie łuki podajemy w tekście głównym. Ponieważ oba autentyczne łukowania powiązane są tu ściśle ze strukturą rytmiczną fraz, odpowiednie warianty uwzględnione są w następnej uwadze, poświęconej rytmowi.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Niedokładne łuki A
notacja: Łuki
