Zagadnienia : Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 11
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
W 2. połowie taktu jedynym znakiem chromatycznym w partii pr.r. jest w KG, Wf i Wa1 podwyższający d3 na dis3. Notacja ta, choć niedokładna, determinuje także brzmienie 6. i 10. szesnastki 2. połowy taktu jako dis2 i dis1. Nic natomiast nie wskazuje na podwyższenie 3., 7. i 11. szesnastki, które należałoby w tej sytuacji odczytywać jako f3, f2 i f1. Wersja ta jest jednak nie do pomyślenia w tym kontekście melodyczno-harmonicznym – użycie gis jako opóźnienia kwinty akordu H7 wymaga fis (ewentualnie fisis) jako rozwiązania. Krzyżyki podwyższające omawiane nuty na fis3, fis2 i fis1 dodano w Wn i późniejszych Wa (w Wa2 bez przed 11. szesnastką). Por. t. 75. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy KG |
|||
t. 12
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
W KG i Wf brak podwyższającego g1 na gis1. To oczywiste przeoczenie poprawiono w Wn i Wa. Podobnie w t. 76. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy KG |
|||
t. 27-30
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
W pasażach obejmujących kilka oktaw brak w źródłach wielu przygodnych znaków chromatycznych, co nie rodzi wszakże wątpliwości odnośnie do zamierzonego przez Chopina tekstu.
W KG pominięto krzyżyki potrzebne w zapisie fis1, fis2 w t. 27, fis, fis1, fis2 w t. 28, fis2, fis1 (l.r.), cis1 w t. 29 i fis, dis2 w t. 30. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy KG |
|||
t. 46
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Przed 5., 15., 19. i 23. szesnastką w KG (→Wn1) i Wf nie ma żadnego znaku chromatycznego, tak iż należałoby je wszystkie odczytywać jako a2. W 2. połowie taktu jest to w oczywisty sposób błędne, co skłoniło adiustatora Wn2 (→Wn3) do uznania całości tego taktu za przykład pominięcia znaku aktualnej tonacji i dodania już przy pierwszej z wymienionych nut. Bemol w tym miejscu znajduje się także w Wa, co mogłoby w zasadzie odpowiadać pisowni Chopina w podkładzie do tego wydania. Zdaniem redakcji, jest jednak bardziej prawdopodobne, że również w Wa mamy do czynienia z ingerencją adiustatora:
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji |
|||
t. 47
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Ćwierćnutę g, którą w tym kontekście należy oczywiście odczytywać jako gis (odpowiedni został dodany w Wn), Chopin dopisał w KG (→Wn). Wersję tę przyjmujemy do tekstu głównego, usuwając niepotrzebny w tej sytuacji przed ostatnią szesnastką taktu. Uzupełniona wersja za pośrednictwem Wn trafiła także do Wa3. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty KG |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »