- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- …
- 20
- Następna »
|
t. 14-15
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
Palcowanie Wf, niewątpliwie Chopinowskie, zostało najprawdopodobniej dodane w korekcie tego wydania. Palcowanie to powtórzono następnie – niedokładnie, bez ostatniej '5' w t. 14 i '2' w t. 15 – w Wa2 (→Wa3). Charakterystyczne, że i tu, i w t. 17-18 Chopin uważał widocznie palcowanie górnego głosu za bardziej naturalne niż dolnego, skoro nad nutami podał tylko kilka cyfr. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
|
t. 14
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
Przed ais na początku taktu źródła mają zbędny kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy |
|||||||||
|
t. 15
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
Zdaniem redakcji, różnice w liczbie cyfr palcowania najłatwiej wytłumaczyć w następujący sposób. W [A] Chopin wpisał 9 cyfr, jak to widzimy w Wa1. Dwie ostatnie zostały w KF (→Wn) przeoczone przez kopistę, zaś dziesiątą dodał Chopin, korygując Wf. Uzupełnienie to powtórzono w Wa2 (→Wa3). Por. t. 17-18. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
|
t. 15
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
Ustalenie przynależności wewnętrznych składników akordów do jednego z dwóch zapisanych głosów bywa w autografach Chopina bardzo trudne. Notacja jest często niedokładna, zdarzają się główki nutowe niedoczepione do żadnej laseczki lub też przeciwnie – połączone jedną laseczką biegnącą zarówno w górę, jak i w dół (por. np. autograf Etiudy a nr 4). Tym należy zapewne tłumaczyć występujące w tym takcie różnice pomiędzy KF (→Wn), Wf i Wa. Ponieważ autentyczna pedalizacja powoduje, że ten szczegół zapisu w niewielkim stopniu wpływa na efekt brzmieniowy, w tekście głównym przyjmujemy notację źródła podstawowego, czyli Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||||
|
t. 17-18
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
W KF (→Wn) palcowanie wpisane jest tylko w dwóch charakterystycznych miejscach – pod pojawiającą się po raz pierwszy w Etiudzie opadającą gamą chromatyczną w 2. połowie t. 17 oraz pod koniec t. 18, gdzie przy zmianie kierunku ruchu Chopin wskazał palcowanie odmienne od generalnego schematu. Większa liczba cyfr w Wa1 oznacza prawdopodobnie, że jeszcze na etapie przygotowywania rękopisów edycyjnych kompozytor uznał te wskazówki za niewystarczające. Ostatecznie, najprawdopodobniej korygując Wf, podał pełne palcowanie dolnego głosu i kilka dalszych wskazań dla górnego. Tę ostatnią wersję powtórzono – bez ostatniej cyfry górnego głosu – także w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
.
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- …
- 20
- Następna »