mUltimate Chopin

op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 20

Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll

Bez łuku w KF (→Wn1) i Wa

!!!   miniat: nic.      Tu pusta klisza 

Łuk w Wf i Wn2 (→Wn3)
..

Brak w KF (→Wn1) i Wa łuku biegnącego od ostatniej ósemki taktu pozwala przypuszczać, że w Wf łuk ten został dodany przez Chopina w trakcie korekty tego wydania. Łuk dodano także w Wn2 (→Wn3), zapewne na podstawie analogii do t. 40-41.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 21-22

Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll

Bez palcowania w KF (→Wn) i Wa1

!!!   miniat: pół t. 21, tylko górna 5-linia, bez wideł.      Tu pusta klisza 

Palcowanie w Wf i Wa2 (→Wa3)
..

Takty te, będące dokładnym powtórzeniem t. 5-6, w KF (→Wn) i podkładzie do Wa (→Wa1) nie zostały opalcowane. Najprawdopodobniej tak samo było w podkładzie do Wf, a dopiero korygując to wydanie, Chopin dodał pewne wskazówki. Nawiązują one do dokładnych oznaczeń z t. 5-6 i 9-10, przypominając mniej typowe sytuacje, związane z układem dwóch sąsiadujących białych klawiszy. Można stąd wyciągnąć wniosek, że za typowe, niewymagające przypomnienia kompozytor uważał naprzemienne użycie palców 1-2 (w dolnym głosie) i 4-3 (w górnym) dla następstw białego i czarnego klawisza. Palcowanie to powtórzono także w Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 23-24

Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll

..

W KF w obu taktach 2., 3. i 4. grupa szesnastek zapisane są skrótowo jako powtórzenie pierwszej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Skrótowy zapis A

t. 23-26

Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll

Bez palcowania w KF (→Wn) i Wa1

!!!   miniat: 1. grupa t. 23, tylko górna 5-linia, bez forte.     Tu pusta klisza 

Palcowanie w Wf i Wa2 (→Wa3)

!!!    TGTU 4 takty
..

Palcowanie Chopinowskie – oznaczone według tych samych zasad, co w poprzednim czterotakcie – zostało najprawdopodobniej dodane w czasie korekty Wf. Na podstawie tego wydania uzupełniono później wskazówki także w Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 24-25

Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll

Łuki w KF (→Wn1)

!!!   miniat: ostatnia ósemka t. 24 i t. 25, tylko dolna 5-linia, ścieśnione, bez pedału.        Tu EZnieU (bez łuku D-Gis)

Łuk Wf

!!!      jak TGTU, ale bez łuku D-Gis

Łuk Wa

!!!    EZnieU2 (od t. 24 do 26)

Łuki Wn2 (→Wn3)

!!!     TGTU = 2 łuki – krótki D-Gis i długi nad akordami
..

Różne łukowania źródłowe tych taktów nie świadczą, zdaniem redakcji, o różnych wersjach frazowania, ale potwierdzają tylko trudności, na jakie napotyka odczytywanie łuków w Chopinowskich autografach. Objęcie w Wa całego omawianego fragmentu jednym łukiem, z pianistycznego i muzycznego punktu widzenia mało przekonujące, wynika prawdopodobnie z rozmachu, z jakim zapisany został w rękopisie (autografie lub kopii Gutmanna) łuk, mający się rozpocząć nad 2. ósemką t. 25 – jeśli jego początek wypadł już nad 1. ósemką, sztycharz mógł uznać, że chodzi o połączenie z poprzedzającym łukiem D-Gis. Z kolei w KF (→Wn1) podział łuku na przejściu t. 25-26 wynika przypuszczalnie ze zbyt dosłownej interpretacji łuków przerwanych ze względu na zmianę klucza i kierunku wiązań (por. pisownię Wf, zapewne lepiej oddającą zamysł Chopina). Z tych względów za prawidłowe uważamy łuki wprowadzone w Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności Wa