Zagadnienia : Adiustacje Wa
t. 67
|
Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur
..
Takt ten został pominięty przy dodawaniu oznaczeń pedalizacji w korekcie Wf (→Wn,Wa). Zdaniem redakcji jest to pomyłka albo Chopina, albo sztycharza Wf. Pedalizację uzupełniono w Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf |
|||||||
t. 70
|
Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur
..
Nie jest jasne, czy brak znaku jest niedokładnością notacji, czy sugestią kontynuacji użycia pedału tak jak przedtem. Uzupełnienia w Wa i Wn3 (→Wn4) są z pewnością dziełem adiustatorów, toteż proponowane podobne rozwiązanie podajemy w nawiasie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Brak znaku zdjęcia pedału |
|||||||
t. 73-75
|
Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur
..
Bardzo szczegółowe palcowanie, dodane w Wa przez Fontanę, trudno uznać za potrzebne w zakończeniu Etiudy opartej w całości na jednym schemacie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||
t. 76
|
Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur
..
Zastosowany przez Chopina w A (→Wf) uproszczony zapis rytmiczny nuty as1 na 8. ósemce taktu skłonił adiustatorów Wn i Wa do prób jego uściślenia lub poprawienia. Notacja Wa odtwarza zamysł Chopina w sposób ścisły, choć za cenę komplikacji zapisu. Natomiast w Wn1 (→Wn2), dodanie kropki przedłużającej półnutę zastąpiło tylko jedną nieścisłą notację drugą. Co więcej, zapis ten sprowokował adiustatora Wn3 (→Wn4) do przesunięcia półnuty na 7. ósemkę, co w praktyce zlikwidowało uderzenie tej nuty w ramach akordu, zupełnie wypaczając rysunek figuracji w tym miejscu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |