A
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa3 - Poprawiony nakład [Wa2]
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
porównaj
  t. 35

des2 i des3 – interpretacja kontekstowa A oraz Wf (→Wa)

d2 i d3 w Wn

!!!     tylko kaso d3

Brak w A znaków chromatycznych przed 5. parą ósemek oznacza, że Chopin albo zapomniał postawić przy górnej nucie seksty (d3), albo ósemkę wcześniej (des2). W korekcie Wf (→Wa) dodano bemol, co jest najprawdopodob­niej na­stę­pstwem interwencji Chopina. Z tego względu wersję tę podajemy w tekście głównym. W Wn bemola tego nie uwzględniono (prawdopodobnie jeszcze go nie było w egzemplarzu korektowym Wf, na którym oparto Wn), dodano natomiast podwyższający des2 na d3. Zdaniem redakcji jest to adiustacja, uzasadniona skądinąd obserwacją notacji Chopinowskiej w tej Etiudzie, w której pominięcia znaków chromatycznych przed górnymi nutami sekst zdarzają się bardzo często (np. w t. 5-8).

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 23

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Przeoczenia odwołania alteracji, Adiustacje Wn, Błędy A, Autentyczne korekty Wf

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa