Zagadnienia : Błędy A
t. 138-139
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Zdaniem redakcji, e2 w wersji A (→KG,Wf1,Wa), choć z harmonicznego punktu widzenia możliwe, jest prawdopodobnie następstwem niedopatrzenia Chopina. W każdym razie korekta Wf2 (→Wf3), niemal na pewno autentyczna, każe uznać es2 za ostateczną intencję kompozytora. Bemol dodano także w Wn, a w Wn2 (→Wn3) dołożono jeszcze ostrzegawcze kasowniki przed e1-e2 w następnym takcie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
|||
t. 151
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
W A (→Wf1) nie ma w tym takcie żadnych znaków chromatycznych. Przeoczone kasowniki przed 3. oktawą l.r. (H-h) Chopin dopisał w KG (→Wn) i dodał w Wf2 (→Wf3). Znaki dodano także w Wa, zapewne na podstawie analogii z t. 149. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty KG |
|||
t. 159-166
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Łuk pr.r. kończy się w A na końcu linii, w t. 158. Koniec łuku wykracza poza kreskę taktową, sugerując kontynuację w następnych taktach, zwłaszcza że są one wypełnione figuracją analogiczną do t. 157-158. Brak łuku w t. 159-166 uważamy w tej sytuacji za niedopatrzenie Chopina i w tekście głównym proponujemy uzupełnienie łuku. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy A , Niepewna kontynuacja łuku |
|||
t. 173
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Jak 2. ósemkę A (→Wf1,Wa,KG→Wn1→Wn2) ma kwartę c1-f1. Porównanie z analogicznym t. 169 wskazuje na bardzo prawdopodobny błąd Chopina, co potwierdza Chopinowska korekta Wf2 (→Wf3). Poprawną wersję, zapewne na podstawie wspomnianej analogii, wprowadzono także w Wn3. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
|||
t. 176
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
W A (→KG,Wf) Chopin pominął obniżający h2 na b2 na początku taktu i przywracający h2 w 2. połowie taktu. Przeoczenie zarówno alteracji, jak i jej odwołania może się wydawać nieprawdopodobne, zdarzyło sie jednak Chopinowi kilkakrotnie, np. w Etiudzie f op. 25 nr 2, t. 56. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wf |