W otwierającym nową linię tekstu t. 137, A ma łuki rozpoczynające się od 1. ćwierćnuty zarówno w prawej, jak i w l.r. Jednak w t. 136 wpisany jest łuk biegnący od ostatniej ósemki pr.r., co uznajemy za obowiązujące i odtwarzamy jako ciągły łuk na wzór analogicznych t. 111-112. Konsekwentnie, w tekście głównym analogiczny łuk podajemy również w partii l.r. Łuki A – od t. 136 w pr.r., a od t. 137 w l.r. – podają wszystkie pozostałe źródła z wyjątkiem Wa, w którym oba łuki rozpoczynają się w t 137.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładne łuki A, Niepewna kontynuacja łuku
notacja: Łuki
