W Wf0 łuk kończy się na półnucie. W podkładzie dla Wf1 dokonano korekty, przedłużając łuk do t. 139 (widoczny jest ślad usuwania pierwotnego łuku Wf0). Nie ma powodu wątpić w autentyczność tej zmiany, jednak w Wfn Chopin uzupełnił łukowanie inaczej, dopisując drugi łuk w t. 136-140. Tę ostatnią wersję ma też Wa, zapewne na podstawie identycznej Chopinowskiej poprawki podkładu. W tekście głównym podajemy zatem dwukrotnie przez Chopina wpisaną wersję z dwoma łukami. Ciągły łuk Wf, dający większą swobodę wyboru frazowania, można jednak traktować równorzędnie.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Autentyczne korekty Wf, Autentyczne korekty Wn, Autentyczne korekty Wa
notacja: Łuki
