A - Autograf
| Data: | IX 1832-II 1833 |
| Tytuł: | Nro 3 |
| Dedykacja: | Brak |
Autograf-czystopis przeznaczony na podkład dla pierwszego wydania francuskiego. W momencie powstania mógł stanowić część łącznego autografu, obejmującego cztery kolejne Etiudy (do numeru 6). Jak można się domyślać z korespondencji wydawców Etiud, Schlesingera w Paryżu i Kistnera w Lipsku, 2 II 1833 paryski wydawca uważał pierwsze sześć Etiud za dostarczone przez Chopina. Kompozytor musiał zatem przygotować rękopiśmienny podkład odpowiednio wcześniej. Z drugiej strony, mimo widocznych poprawek, A nie jest rękopisem roboczym i został najprawdopodobniej napisany dopiero z myślą o wydaniu, które w maju 1832 r. jeszcze w ogóle nie było planowane, jak to wynika z listu niedoszłego pierwszego paryskiego wydawcy Chopina, Aristide'a Farrenca, do Kistnera z dn. 4 V 1832. Co więcej, jeszcze pod koniec sierpnia Chopin zapisał Etiudę w roboczej postaci (AI), zatem czystopis – A – musiał powstać później. Stąd wynikają prawdopodobne ramy czasowe sporządzenia pierwszej grupy autografów-czystopisów, obejmującej Etiudy nr 3-6.
W A widoczne są liczne znaki sztycharskie, określające podział na strony i systemy Wf1.
A zawiera dość dużo poprawek, w których elementy usuwane są starannie wyskrobane, np. w t. 8, 14, 15, 32, 47-50, 61. Zdarzają się też uproszczone poprawki, w których stara wersja zostaje przekształcona w nową, np. poprawka łuku w t. 21 lub zmiana smorz. na calando w t. 60. Mimo tych zmian pewne szczegóły pozostały w nieostatecznym kształcie, który Chopin następnie zmienił w korekcie Wf, np. akord pr.r. o rozpiętości oktawy na początku t. 44, oktawa c-c1 jako ostatnia szesnastka l.r. w t. 53, ćwierćnuta a1 w 2. połowie t. 67.
A zawiera liczne i różnorodne oznaczenia interpretacyjne – określenia słowne, znaki dynamiczne, artykulacyjne, łuki. Palcowanie wpisane jest tylko w t. 38-40, podobnie jak pedalizacja, która pojawia się tylko w t. 20 i 42-45. Chopin w znacznym stopniu uzupełnił i zrewidował wskazówki wykonawcze, korygując następnie Wf. Liczne i wyraźne "haczyki" na dole laseczek nutowych czy kasowników zdradzają pośpiech przy pisaniu (por. charakterystykę autografu Mazurka C op. 24 nr 2).
A jest niewolny od błędów, np. w t. 44 omyłkowo wpisane nuty a2-dis3 pozostały nieskreślone mimo dopisania właściwych a1-dis2.
| Oryginał w: | Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa |
| Sygnatura: | M/192 |
