Zagadnienia : Niedokładne łuki A
t. 29
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Zakończenie łuku w t. 29 jest w A niejasne – łuk na końcu systemu sugeruje kontynuację, ale na nowym systemie łuk w t. 30 zaczyna się wyraźnie od początku taktu. Zdaniem redakcji, interpretacja przyjęta w Wf (→Wn,Wa; w Wa2 łuk przeoczono) jest właściwa. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A |
|||||||
t. 38-40
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Mimo że układ figuracji w poszczególnych taktach jest podobny, a frazowanie partii obu rąk wynika w sposób naturalny z faktury, łuki A są w tych taktach niekonsekwentne. Zdaniem redakcji, jest to skutek niedokładnej pisowni, toteż w tekście głównym proponujemy ujednolicenie łukowania na wzór niepodważalnych łuków pr.r. w t. 39-40. Krótsze łuki wydań są odmienną próbą ujednoliconej interpretacji łukowania A, dokonaną zapewne przez sztycharza Wf. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A |
|||||||
t. 41-57
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Pojedynczy, krótki łuk w t. 41 musi być w A uznany za niedokładność pisowni – brak jest kontynuacji łuku z poprzedniego taktu, nie widać też powodu, by wyodrębnić akurat tę parę szesnastek. Zdaniem redakcji, jest to wynik niedokończonej zmiany łukowania – początkowo Chopin napisał w A cztery łuki po 2 szesnastki, zaczynając od drugiej w t. 41, a następnie, pisząc przenośnik oktawowy, trzy z tych łuków włączył w linię wyznaczającą zakres przeniesienia oktawowego. Nie dokończył jednak poprawki, pozostawiając bez zmian pierwszy łuk i nie wpisując łukowania docelowego. Biorąc pod uwagę budowę figuracji i kilka przykładów przedłużania łuków w tej Etiudzie (np. w t. 2, 3, 21), uważamy że Chopin najprawdopodobniej chciał doprowadzić łuk z t. 40 aż do początku t. 42. Na uwagę zasługują dowolnie uzupełnione łuki Wa, zbliżone do pierwotnych łuków A. Por. łuk l.r. W AI w t. 41 nie ma łuków. Braku tego i wielu innych oznaczeń wykonawczych na tej stronie nie traktujemy jednak jako równorzędnej wersji danego fragmentu, gdyż autograf ten ma wyraźnie roboczy charakter. W szczególności, jeśli w treści uwagi AI nie jest wspomniany, to omawiane oznaczenie w nim nie występuje. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Błędy Wn |
|||||||
t. 69
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Nie jest całkiem pewne, czy dłuższy łuk A rzeczywiście miał sięgać aż do początku t. 70 (lewy koniec łuku też jest napisany z rozmachem). Biorąc pod uwagę nie budzącą wątpliwości notację analogicznego t. 16, w tekście głównym podajemy łuk w wersji Wf (→Wn,Wa; pominięty w Wa2). Mniej staranna notacja t. 62-72 – patrz np. t. 65-66, 67, 70. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A |