Zagadnienia : Akcenty długie
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Akcent w 1. połowie taktu można w A odczytywać jako długi lub krótki. Wyraźnie dłuższy znak zapisany jest także w AI. Z drugiej strony, porównanie z analogicznymi akcentami w 2. połowie tego taktu i w t. 1-2 sugeruje tę drugą możliwość i tak ten znak zrozumiano w Wf (→Wn,Wa). Zdaniem redakcji kontekst, zwłaszcza harmoniczny, może usprawiedliwiać wyróżnienie tej nuty dłuższym akcentem. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne zagadnienia: Akcenty długie |
||||||
t. 8-9
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Akcent długi nad sekstą dis1-h1 w t. 8 i widełki w t. 9 zostały przez Chopina dodane w korekcie Wf (→Wn,Wa). Kompozytor zastąpił nimi wcześniejszy, wpisany w A, znak w t. 8. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf |
||||||
t. 20
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Wyraźny akcent długi, widoczny w A, odtworzono w Wf (→Wn,Wa) jako krótki. Patrz uwaga poniżej. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
||||||
t. 21
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Akcent wpisany w A należy zdaniem redakcji odczytywać jako długi. Znak w Wf, mimo że całkiem dokładnie odtwarza notację A, ze względu na bardziej scieśniony zapis ma już raczej postać akcentu krótkiego i tak został zrozumiany w Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
||||||
t. 25
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Jest to najdłuższy z trzech niewątpliwych akcentów długich zapisanych w A w t. 21, 25 i 27. W Wf (→Wn1,Wa) odtworzono go jako widełki długości trzech szesnastek. W późniejszych Wn znak rozciągnięto na całą długość wiązania szesnastkowego (tego rodzaju dopasowywanie łuków i widełek do regularnych ugrupowań rytmicznych było charakterystyczną manierą sztycharzy niemieckich, zarówno Kistnera, jak i Breitkopfa i Härtla). Por. t. 27. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |