mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 7

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcent długi w AI i A

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa)
..

Akcent w 1. połowie taktu można w A odczytywać jako długi lub krótki. Wyraźnie dłuższy znak zapisany jest także w AI. Z drugiej strony, porównanie z analogicznymi akcentami w 2. połowie tego taktu i w t. 1-2 sugeruje tę drugą możliwość i tak ten znak zrozumiano w Wf (→Wn,Wa). Zdaniem redakcji kontekst, zwłaszcza harmoniczny, może usprawiedliwiać wyróżnienie tej nuty dłuższym akcentem.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 8-9

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

Akcent długi nad sekstą dis1-h1 w t. 8 i widełki  w t. 9 zostały przez Chopina dodane w korekcie Wf (→Wn,Wa). Kompozytor zastąpił nimi wcześniejszy, wpisany w A, znak  w t. 8.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf

t. 20

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcent długi w A

!!!   miniat: ta półnuta, tylko górna 5-linia, bez rall.

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa)
..

Wyraźny akcent długi, widoczny w A, odtworzono w Wf (→Wn,Wa) jako krótki. Patrz uwaga poniżej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 21

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcent długi w A

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu nad.     Tu TGTU

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa)
..

Akcent wpisany w A należy zdaniem redakcji odczytywać jako długi. Znak w Wf, mimo że całkiem dokładnie odtwarza notację A, ze względu na bardziej scieśniony zapis ma już raczej postać akcentu krótkiego i tak został zrozumiany w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 25

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcent długi w A

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.     Tu TGTU

 w Wf (→Wn1,Wa)

!!!   na 3 szesnastki (do połowy główki)

 w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!    na 4 szesnastki (do połowy główki)
..

Jest to najdłuższy z trzech niewątpliwych akcentów długich zapisanych w A w t. 21, 25 i 27. W Wf (→Wn1,Wa) odtworzono go jako widełki  długości trzech szesnastek. W późniejszych Wn znak rozciągnięto na całą długość wiązania szesnastkowego (tego rodzaju dopasowywanie łuków i widełek do regularnych ugrupowań rytmicznych było charakterystyczną manierą sztycharzy niemieckich, zarówno Kistnera, jak i Breitkopfa i Härtla). Por. t. 27.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie