Wa2 - Pierwsze wydanie angielskie
| Wydawca: | Wessel & Co. |
| Data: | 1835-1836 |
| Tytuł: | Douze Grandes Etudes || No. VI |
| Dedykacja: | ses amis J. Liszt et Ferd. Hiller |
W pierwszym wydaniu angielskim całe opus 10 jest podzielone na dwa zeszyty po sześć Etiud, a Wa2 jest najwcześniejszym znanym nakładem pierwszego zeszytu. Ponieważ nie jest pewne, czy tekst wcześniejszych nakładów różnił się od tekstu prezentowanego egzemplarza, opierając się na obecnym stanie zachowanych źródeł, określamy Wa2 mianem pierwszego wydania angielskiego (patrz Etiuda C nr 1).
W Wa2 odtworzono w zasadzie tekst Wf1, nie ustrzeżono się jednak błędów i niedokładności: pominięto akcenty w t. 7, 13, 32, 39 i 53 oraz kasowniki podwyższające des1 na d1 w t. 47-48. W tej Etiudzie wprowadzono również szereg pozytywnych zmian: przeniesiono 
przywracający f w t. 15, dodano na początku t. 18 i 
przed as1 w t. 50 oraz uzupełniono kropki przedłużające ćwierćnuty w t. 20-21, 38 i 48. Pozostaje kwestią otwartą, czy te niezbyt liczne poprawki niewątpliwych błędów (dotyczące zresztą tylko wybranych aspektów notacji) usprawiedliwiają określenie Wa2 mianem "nowego, zrewidowanego wydania", jak głosi strona tytułowa. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest inne wytłumaczenie:
- Zacytowana informacja na okładce dotyczy tak naprawdę Wa3, które w istocie zawiera zarówno poprawki błędów Wa2, jak i pewne dowolne uzupełnienia.
- Wydawca, przygotowując nowy, poprawiony nakład (Wa3), dysponował jeszcze pewną liczbą egzemplarzy Wa2. Nie chcąc rezygnować z ich sprzedaży, wprowadził w nich odręcznie najważniejsze poprawki i oferował je klientom ze zmienioną stroną tytułową. Poprawki takie, dopisane prawdopodobnie piórem i korygujące niemal wszystkie wymienione wyżej przeoczenia sztycharza, są widoczne w egzemplarzu Wa2 prezentowanym w mUltimate Chopin. Także drugi znany egzemplarz (ze zbiorów British Library) zawiera podobne naniesienia, choć w mniejszej liczbie.
Jeśli powyższa hipoteza jest słuszna, prezentowany egzemplarz pochodziłby z okresu przygotowywania Wa3, a więc 1835-1836.
Palcowanie dodane przez Fontanę obejmuje uzupełnienia palcowania Chopinowskiego (ogółem w 29 taktach), na ogół wynikające ze wskazówek Chopinowskich, choć niekiedy dyskusyjne, patrz uwaga do t. 1. Zwraca uwagę pominięcie w Wa2 części palcowania dodanego przez Fontanę w t. 51.
Widoczne w prezentowanym egzemplarzu dopiski ołówkowe nie mają wartości źródłowej.
| Oryginał w: | Royal Academy of Music, Londyn |
| Sygnatura: | 4 Chopin 10 (1) |