Zagadnienia : Adiustacje Wa
t. 1
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||
t. 1-4
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
Każdy z czterech łuków l.r. zapisanych w A obejmuje cały takt, mimo że ze względu na niewygodny układ graficzny zapis nie zawsze jest precyzyjny. W Wf (→Wa2) odtworzono tylko dwa z nich, w t. 2-3. Podobnie w Wn1, w którym jednak łuk w t. 3 doprowadzono tylko do przedostatniej nuty, as (tę niedokładność poprawiono dopiero w Wn4 i Wn5). W późniejszych Wn i Wa dodano łuk w t. 1. W tekście głównym podajemy wszystkie łuki A, gdyż celowe usunięcie w Wf niektórych z nich jest mało prawdopodobne. Por. t. 9-10. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||
t. 1-10
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
Pominięcie w Wf (→Wn) cyfr '1' na końcu t. 1 i 9 można by przypisać nieuwadze sztycharza i uznać za niedokładność notacji, gdyby nie równoczesne dodanie cyfr '2' na końcu t. 2-3. Zdaniem redakcji, bez względu na przyczynę pominięcia tych cyfr, ostateczny efekt zmian w Wf trzeba przyjąć jako przemyślany i obowiązujący. Chopin przypuszczalnie uznał, że pozycja ręki w t. 1-2 nie jest tak istotna, jak w t. 3-4. W Wa uzupełnienie Fontany w t. 1 odpowiada palcowaniu Chopina zapisanemu w A, natomiast w t. 9-10 – nie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||||||
t. 2-11
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
Zapisaną w A wersję ostatniej szesnastki t. 2 i 10 Chopin zmienił korygując Wf (→Wn,Wa). Ślady tej korekty są w Wf wyraźnie widoczne w obu taktach. Co ciekawe, w t. 2 A miał początkowo wpisaną jeszcze inną wersję, w której prawdopodobnie występowała nuta as, choć bez łuku przetrzymującego ją do następnego taktu. W t. 2 dodaną nutę as opatrzono w Wa cyfrą palcowania '3'. Uwzględniamy ją w tekście głównym zamiast identycznej wskazówki na początku następnego taktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Wahania Chopina , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||||||
t. 2
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
W Wa Fontana zastosował tu odpowiednio uzupełnione Chopinowskie palcowanie z t. 4. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |