mUltimate Chopin

op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 1

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

w KLI

!!!    miniat: pasek tekstowy "Exercice 2." krojem tytułowym.     To samo na kliszy zamiast tytułu i dedykacji

w Ao

!!!     Etude bez dedykacji

w Wf1

!!!   jak TGTU, ale J (inicjał LIszta)   !!!!UWAGA !!!!  miniatury w tym i dalszych wariantach jak w Etiudzie C nr 1

w Wf2

!!!   TGTU: tytuł i dedykacja. W miniaturze mniejsza różnica wielkości i mniejszy odstęp między tytułem i dedykacją

w Wn1

Wn1a (→Wn2→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!  Douze Grandes Études A son ami F. Liszt w dwóch rządkach w miniaturze i na kliszy

w Wa2 (→Wa3)

!!!   Douze Grandes Etudes A ses amis J. Liszt et Ferd. Hiller w dwóch rządkach (miniat jak w Etiudzie C nr 1)

w Wa4

!!!   Douze Grandes Etudes A F. Liszt et F. Hiller w 2 rządkach (miniat jak w Etiudzie C nr 1)
..

W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn , Różne tytuły

t. 4

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez przetrzymania h w KLI i Wf (→Wa2→Wa3)

!!!   miniat: tylko dolna 5-linia, dwa dwudźwięki. Tu pusta klisza

Łuk przetrzymujący h w Ao, Wn i Wa4
..

Autentyczność przetrzymania h jest poświadczona w sposób niewątpliwy tylko w Ao (tylko w tym takcie – por. t. 12 i 39). Łuki występujące w części pierwszych wydań są adiustacją albo prawdopodobnie (Wn), albo na pewno (Wa4, przypuszczalnie pod wpływem Wn). Dowolnie dodawane, rzekomo brakujące łuki w miejscach, w których nie wszystkie składniki dwudźwięków lub akordów są połączone (przetrzymane) łukami, spotykamy wielokrotnie w pierwodrukach utworów Chopina. Do tekstu głównego przyjmujemy niewątpliwie autentyczną wersję Wf (→Wa2→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 5-6

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez palcowania w Ao i Wf (→Wn)

!!!   miniat: 1. miara, bez sempre legato, tylko górna 5-linia.      Tu pusta klisza

Dodatkowe palcowanie w Wa

!!!   wg opisu, to co w t. 1-2 (bez dolnego głosu); obniżyć trochę pierwsze dwa wiązania, żeby łuk Ao nad palcowaniem (końce łuku wchodzą pomiędzy palcowanie) zmieścił się pod sempre legato...
..

W Wa Fontana dodał tu palcowanie będące dokładnym powtórzeniem Chopinowskich wskazówek dla górnego głosu w t. 1-2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 7

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

e-moll w KLI (interpretacja) i Ao

!!!   miniat: 6 szesnastek, obie 5-linie, tekst l.r. KLI.       Tu TGTU (kaso g2)

e-moll w Wf (→Wa2→Wa3)

!!!   TGTU

E-dur w Wn1

!!!    bez kaso g2, za to #gis1 w l.r.  (miniat rytm l.r. TGTU)

E-dur w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5) i Wa4

!!!    # gis2, za to #gis1 w l.r.  (miniat rytm l.r. TGTU)
..

Na 2. mierze taktu podajemy w pr.r. akord e-moll (z  przed g2) według Wf (→Wa2→Wa3) i Ao. Kasownika tego nie ma jednak w Wfkor, ani nie było go w egzemplarzu służącym za podkład Wn. Aby uniknąć niezgodności trybu między partiami obu rąk, adiustator Wn1 zdecydował się na dodanie  podwyższającego g1 na gis1 w l.r. W Wn2 i dalszych dodano jeszcze  przed gis2 w pr.r. Te dowolne zmiany wprowadzono także w Wa4.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 8

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

W rękopisach nie ma ostrzegawczych kasowników przed pierwszymi dwiema szesnastkami górnego głosu. W Wf (→Wn,Wa) występuje znak przed e2, a w Wn i Wa4 dodano  także przed f2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze