Zagadnienia : Błędy Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »
t. 12-13
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Chopinowskie palcowanie tych taktów wskazane jest już w A, choć końcówka t. 12 nie jest opisana precyzyjnie – 4. palec na 14. nucie nie wynika z poprzedniego układu ręki. W korekcie Wf (→Wn,Wa) Chopin dodał odpowiednią cyfrę, nie jest natomiast pewne, czy można mu przypisać także wcześniejsze usunięcie dwóch '1', nad 1. i 13. szesnastką. Uważając niestaranność sztycharza za bardziej prawdopodobną przyczynę ich pominięcia, w tekście głównym podajemy wszystkie cyfry występujące w A i Wf. Zarówno w Wa, jak i – co znacznie rzadsze w Etiudach – w Wn uzupełniono oznaczenia Wf na początku t. 12, wykorzystując palcowanie Chopinowskie analogicznej figury w t. 11. W Wa uzupełniono ponadto palcowanie 1. grupy szesnastek t. 13. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||
t. 19-23
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Łuki w A, mimo że dopisywane fragmentami, niewątpliwie mają tworzyć jeden, ciągły łuk, biegnący od początku t. 16 do połowy t. 23. Jednak w Wf (→Wn,Wa) łuki pomiędzy t. 19 i 20 są wyraźnie rozdzielone. Nic też nie wskazuje na to, by pominięta w Wf (→Wn1) z pewnością przez nieuwagę kontynuacja łuku w t. 21 miała być połączona z łukiem rozpoczynającym się w t. 22 (w Wa i późniejszych Wn łuk w t. 20 zakończono na ostatniej nucie). Rozbieżność trudno przypisać wyłącznie nieuwadze sztycharza, z drugiej jednak strony nie ma też pewności, czego dotyczyła ewentualna Chopinowska korekta łuków, czy kompozytor rzeczywiście chciał zrezygnować z jednego łuku i podzielić go na dwutaktowe odcinki. W tej sytuacji w tekście głównym podajemy na pewno autentyczne łukowanie A, z zastrzeżeniem, że najpóźniejszą decyzją Chopina mogły być podzielone łuki wydań. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||
t. 26
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Przyłączenie c do pozostałych składników akordu jest niemal na pewno wynikiem niezrozumienia notacji A przez sztycharza Wf (→Wn,Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Różne wartości składników akordu |
||||||||||||
t. 29-31
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
W Wf (→Wa) pominięto kropki staccato w t. 31. Błąd ten poprawiono w Wn1, jednak w późniejszych Wn ponownie pominięto po jednej kropce w każdym z tych dwóch taktów. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||||||
t. 31
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Wersja A i Wn jest niewątpliwie poprawna. Jednogłosowa notacja Wf (→Wa3) jest zapewne wynikiem niezrozumienia pisowni autografu. Podział na dwa głosy bez zmiany wartości rytmicznych jest z pewnością dziełem adiustacji Wa4 (podobnie w t. 63). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »