|
Łuk A !!! miniat: drugie pół t. 19 + 1. połowa t. 20, obie pięciolinie, bez l.r. !!!!!!!!!!!!!! NOWE TGTU !!!!!!!!!!!! ciągły łuk od kontynuacji z poprzedniej adnotacji (t. 19) do połowy t. 23. |
|
|
!!! tr= dawne TGTU, ale łuk w t. 20 zakończony nad kreską taktową (nad przenośnikiem oktawowym; łuk z t. 66 powinien się nadać po małych przymiarkach), a w t. 21 pusto. red= dawne TGTU; |
|
|
Wn2 (→Wn3→Wn4) i Wa (bez łuku w t. 21) !!! To co Wf-tr, tylko łuk w t. 20 skończony na ostatniej nucie |
Łuki w A, mimo że dopisywane fragmentami, niewątpliwie mają tworzyć jeden, ciągły łuk, biegnący od początku t. 16 do połowy t. 23. Jednak w Wf (→Wn,Wa) łuki pomiędzy t. 19 i 20 są wyraźnie rozdzielone. Nic też nie wskazuje na to, by pominięta w Wf (→Wn1) z pewnością przez nieuwagę kontynuacja łuku w t. 21 miała być połączona z łukiem rozpoczynającym się w t. 22 (w Wa i późniejszych Wn łuk w t. 20 zakończono na ostatniej nucie). Rozbieżność trudno przypisać wyłącznie nieuwadze sztycharza, z drugiej jednak strony nie ma też pewności, czego dotyczyła ewentualna Chopinowska korekta łuków, czy kompozytor rzeczywiście chciał zrezygnować z jednego łuku i podzielić go na dwutaktowe odcinki. W tej sytuacji w tekście głównym podajemy na pewno autentyczne łukowanie A, z zastrzeżeniem, że najpóźniejszą decyzją Chopina mogły być podzielone łuki wydań.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf
notacja: Łuki