mUltimate Chopin

op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 12-13

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Palcowanie A

!!!   miniat: t. 12, obie pięciolinie.       Tu TGTU bez '4' w t. 12

Wf

!!!    TGTU, ale w t. 12 bez pierwszej '1' i bez '1' w 4. grupie

Wn1 (→Wn2)

!!!      TGTU bez '1' w 4. grupie t. 12, za to z '4' na 2. nucie t. 12

Wn3 (→Wn4)

!!!    = Wn1, ale bez '4' na 2. nucie t. 12

Wa

!!!    jak Wn1 + w t. 13 na 2. i 3. nucie '32'
..

Chopinowskie palcowanie tych taktów wskazane jest już w A, choć końcówka t. 12 nie jest opisana precyzyjnie – 4. palec na 14. nucie nie wynika z poprzedniego układu ręki. W korekcie Wf (→Wn,Wa) Chopin dodał odpowiednią cyfrę, nie jest natomiast pewne, czy można mu przypisać także wcześniejsze usunięcie dwóch '1', nad 1. i 13. szesnastką. Uważając niestaranność sztycharza za bardziej prawdopodobną przyczynę ich pominięcia, w tekście głównym podajemy wszystkie cyfry występujące w A i Wf. Zarówno w Wa, jak i – co znacznie rzadsze w Etiudach – w Wn uzupełniono oznaczenia Wf na początku t. 12, wykorzystując palcowanie Chopinowskie analogicznej figury w t. 11. W Wa uzupełniono ponadto palcowanie 1. grupy szesnastek t. 13.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 19-23

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Łuk A

!!!   miniat: drugie pół t. 19 + 1. połowa t. 20, obie pięciolinie, bez l.r.        !!!!!!!!!!!!!!   NOWE TGTU   !!!!!!!!!!!!   ciągły łuk od kontynuacji z poprzedniej adnotacji (t. 19) do połowy t. 23.

Łuki Wf (→Wn1)

!!!      tr= dawne TGTU, ale łuk w t. 20 zakończony nad kreską taktową (nad przenośnikiem oktawowym; łuk z t. 66 powinien się nadać po małych przymiarkach), a w t. 21 pusto.         red= dawne TGTU;

Wn2 (→Wn3→Wn4) i Wa (bez łuku w t. 21)

!!!     To co Wf-tr, tylko łuk w t. 20 skończony na ostatniej nucie
..

Łuki w A, mimo że dopisywane fragmentami, niewątpliwie mają tworzyć jeden, ciągły łuk, biegnący od początku t. 16 do połowy t. 23. Jednak w Wf (→Wn,Wa) łuki pomiędzy t. 19 i 20 są wyraźnie rozdzielone. Nic też nie wskazuje na to, by pominięta w Wf (→Wn1) z pewnością przez nieuwagę kontynuacja łuku w t. 21 miała być połączona z łukiem rozpoczynającym się w t. 22 (w Wa i późniejszych Wn łuk w t. 20 zakończono na ostatniej nucie). Rozbieżność trudno przypisać wyłącznie nieuwadze sztycharza, z drugiej jednak strony nie ma też pewności, czego dotyczyła ewentualna Chopinowska korekta łuków, czy kompozytor rzeczywiście chciał zrezygnować z jednego łuku i podzielić go na dwutaktowe odcinki. W tej sytuacji w tekście głównym podajemy na pewno autentyczne łukowanie A, z zastrzeżeniem, że najpóźniejszą decyzją Chopina mogły być podzielone łuki wydań.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 26

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Cała nuta c w A

!!!   miniat: ten akord, tylko dolna 5-linia.     TGTU

Półnuta w Wf (→Wn,Wa)

!!!      cały akord na jednej lasce (w górę)
..

Przyłączenie c do pozostałych składników akordu jest niemal na pewno wynikiem niezrozumienia notacji A przez sztycharza Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Różne wartości składników akordu

t. 29-31

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Cztery kropki w A i Wn1

!!!   miniat: 2. połowa t. 29 + 2. połowa 31, tylko dolna 5-linia, bez pr.r.           TGTU

Dwie kropki w Wf (→Wa)

!!!     tylko w t. 29

Wn2

!!!      tylko 2. kropka 29 i pierwsza 31

Wn3 (→Wn4)

!!!       tylko 1. kropka w obu taktach
..

W Wf (→Wa) pominięto kropki staccato w t. 31. Błąd ten poprawiono w Wn1, jednak w późniejszych Wn ponownie pominięto po jednej kropce w każdym z tych dwóch taktów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 31

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Cała nuta w A i Wn

!!!      miniat=t. 29     Tu TGTU

Półnuta w Wf (→Wa3)

!!!      obie półnuty na jednej lasce w górę 

Wa4

!!!!      dwie półnuty dwugłosowo (jak A w t. 29)
..

Wersja A i Wn jest niewątpliwie poprawna. Jednogłosowa notacja Wf (→Wa3) jest zapewne wynikiem niezrozumienia pisowni autografu. Podział na dwa głosy bez zmiany wartości rytmicznych jest z pewnością dziełem adiustacji Wa4 (podobnie w t. 63).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn