Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 15-19
|
Utwór: op. 24 nr 2, Mazurek C-dur
..
W A akcenty na 3. miarę w t. 15 i 19 są wyraźnie dłuższe do pozostałych akcentów w t. 13-20. Różnicę tę uznano za nieistotną w Wn (→Wf→Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn |
||||||||||||||
t. 24
|
Utwór: op. 24 nr 2, Mazurek C-dur
..
W t. 24 znak w A jest na tyle krótki, że w Wn1 (→Wf→Wa) odczytano go jako akcent. Przeciwko tej interpretacji przemawia umiejscowienie znaku w A: wpisany jest on po nucie, co w przypadku akcentów niemal nie zdarza się w autografach Chopina (bardzo podobny znak w t. 36 odczytano w Wn jako widełki diminuendo). Wn2 (→Wn3) ma tu . kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn |
||||||||||||||
t. 27
|
Utwór: op. 24 nr 2, Mazurek C-dur
..
Nie jest jasne, czy znak wpisany w A na 3. mierze taktu należy rozumieć jako widełki czy akcent długi. To samo można powiedzieć o znaku w Wn, który mimo to w Wf (→Wa) odtworzono jako wyraźny akcent, i to krótki. Widoczne w A podobieństwo tego znaku do sąsiednich znaków w t. 26 i 28 skłania redakcję do uznania go za widełki . Biorąc zaś pod uwagę, że w tym kontekście różnica między akcentem długim a podobnej długości znakiem diminuendo jest bardzo nieznaczna zarówno graficznie, jak i znaczeniowo, rezygnujemy z alternatywnego odczytania z akcentem długim. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
||||||||||||||
t. 41-43
|
Utwór: op. 24 nr 2, Mazurek C-dur
..
Akcenty na 2. miarę t. 41 i 43 są w A niewątpliwie długie. Mimo to w Wn1 (→Wf→Wa) w obu miejscach umieszczono akcenty krótkie. Niedokładność poprawiono w Wn2 (→Wn3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn |
||||||||||||||
t. 73-88
|
Utwór: op. 24 nr 2, Mazurek C-dur
..
Każda z 10 półnut w tym fragmencie jest w A opatrzona akcentem długim. Znaki wprawdzie różnią się między sobą długością, jednak próby odtwarzania ich za pomocą różnych znaków (, akcenty długie i krótkie) wydają się nie w pełni uzasadnione graficznie i nieprzekonujące muzycznie. W Wn1 zinterpretowano znaki na dwa sposoby: jako zwykłe, krótkie akcenty (t. 77, 81 i 82) lub od półnuty do ćwierćnuty. Notację tę powtórzono następnie w Wf z jedną tylko zmianą w t. 77. W Wa użyto znaków w t. 73-78 i akcentów w t. 81-88. Najdokładniej notację A odtworzono w Wn2 (→Wn3): akcenty długie w t. 73-82 i w t. 85-88. Wersję tę można uważać za alternatywne odczytanie A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »