- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 95
- Następna »
|
t. 6
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Wersja z A jest wprawdzie od strony harmonicznej zupełnie możliwa, wydaje się jednak znacznie prawdopodobniejsze, że – tak jak w poprzednim takcie – Chopin zapomniał wpisać kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A |
||||||||
|
t. 7
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
W 2. połowie taktu w A nie ma żadnych znaków chromatycznych; 1. ósemkę pr.r. należy więc odczytać jako f2, ostatnią jako f1, a odpowiednią nutę akordu l.r. jako f. Występujące w Wn (→Wf,Wa,Ww) krzyżyki podwyższające wszystkie te f na fis to dowolny dodatek adiustacji Wn, zakładający przeoczenie tych znaków przez Chopina. Wydaje się to jednak zupełnie nieprawdopodobne, gdyż zwrot ten występuje w dalszej części finału jeszcze dwukrotnie, w t. 190 i 373, za każdym razem wypisany w A w tej samej postaci, bez żadnych znaków. Trzeba też podkreślić, że inaczej niż w dwóch poprzednich taktach (patrz uwagi do t. 5 i 6), tutaj przeoczenie dotyczyłoby nie odwołania alteracji, co należy do najczęstszych pomyłek Chopina, lecz samej alteracji, co zdarzało się tylko wyjątkowo. Wersję z f, jako jedyną autentyczną, podajemy zatem w tekście głównym, dodając jedynie ostrzegawczy kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||
|
t. 8
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Inaczej niż w t. 374, tutaj nie tylko nie ma klinika nad 1. ćwierćnutą, ale Chopin go prawdopodobnie usunął, na co wskazują widoczne w A ślady skrobania. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Poprawki A |
||||||||
|
t. 9-12
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Ostatnie C w t. 9 to wyjątkowo wyraźny przykład Chopinowskiej maniery pisania nut na liniach dodanych, polegającej na tym, że główka nutowa ma niekiedy dodatkową pionową linię skierowaną w dół, którą w pewnych sytuacjach można by uznać za laseczkę ćwierćnutową – patrz Mazurek b op. 24 nr 4, t. 23. Krótszą, ale nadal wyraźną tego typu linię ma również Es w t. 12. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Niepewne nuty na liniach dodanych |
||||||||
|
t. 10-12
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Wersja Wn (→Wf,Wa,Ww), w której kliniki nad oktawami na początku t. 10 i 12 zostały zlekceważone, a łukami objęto całe takty, wskazuje na mocno już ugruntowane przekonanie sztycharza Wn o generalnej niestaranności Chopinowskich łuków. W tym jednak wypadku, rutynowe dopasowanie ich do wyraźnych struktur rytmicznych z pewnością nie odpowiada intencji Chopina, który we wszystkich powtórzeniach tej frazy (t. 193-195 i 376-378) wpisał wyłącznie łuki biegnące od 2. ósemki taktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
. Przemawia za tym regularny, chromatyczny postęp basu, przeciwstawiony chromatycznemu postępowi najwyższych nut pr.r. (e-f-fis-g), a przede wszystkim bemole w dwóch analogicznych taktach przy powrocie tego tematu – t. 189 i 372. Uwzględniając powyższą analizę, w tekście głównym podajemy wersję wydań z As.
), f1, f proponowane przez redakcję
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 95
- Następna »