mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 5

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W Wa1 przeoczono  obniżający d1 na des1 i  podwyższający es4 na e4. Błędy poprawiono w Wa2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 6

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W A wężyk arpeggia jest wpisany po prawej stronie akordu, co niemal na pewno nie wpływa na jego znaczenie. Wydania mają zwykłą pisownię. Patrz cz. I Sonaty, t. 202.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 6

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

A w A

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.             Tu bez kliszy (w każdym razie bez bemola)

As w Wn (→Wf,Wa,Ww)

TGTU = bemol As
..

Wersja z A jest wprawdzie od strony harmonicznej zupełnie możliwa, wydaje się jednak znacznie prawdopodobniejsze, że – tak jak w poprzednim takcie – Chopin zapomniał wpisać . Przemawia za tym regularny, chromatyczny postęp basu, przeciwstawiony chromatycznemu postępowi najwyższych nut pr.r. (e-f-fis-g), a przede wszystkim bemole w dwóch analogicznych taktach przy powrocie tego tematu – t. 189 i 372. Uwzględniając powyższą analizę, w tekście głównym podajemy wersję wydań z As.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 7

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

f2, f1, f w A

! miniat: wycinek jw.                TGTU bez kaso f2 

fis2, fis1, fis w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU = 3 krzyżyki 

f2 (), f1, f proponowane przez redakcję

TGTU
..

W 2. połowie taktu w A nie ma żadnych znaków chromatycznych; 1. ósemkę pr.r. należy więc odczytać jako f2, ostatnią jako f1, a odpowiednią nutę akordu l.r. jako f. Występujące w Wn (→Wf,Wa,Ww) krzyżyki podwyższające wszyst­kie te f na fis to dowolny dodatek adiustacji Wn, zakładający przeoczenie tych znaków przez Cho­pina. Wydaje się to jednak zupełnie nieprawdo­podobne, gdyż zwrot ten występuje w dalszej części finału jeszcze dwukrotnie, w t. 190 i 373, za każdym razem wypisany w A w tej samej postaci, bez żadnych znaków. Trzeba też podkreślić, że inaczej niż w dwóch poprzednich taktach (patrz uwagi do t. 5 i 6), tutaj przeoczenie dotyczyłoby nie odwołania alteracji, co należy do najczęstszych pomyłek Chopina, lecz samej alteracji, co zdarzało się tylko wyjątkowo. Wersję z f, jako jedyną autentyczną, podajemy zatem w tekście głównym, dodając jedynie ostrzegawczy  przed pierwszą z omówionych nut (f2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 8

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

Inaczej niż w t. 374, tutaj nie tylko nie ma klinika nad 1. ćwierćnutą, ale Chopin go prawdopodobnie usunął, na co wskazują widoczne w A ślady skrobania.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A