- « Poprzednia
- 1
- …
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- …
- 95
- Następna »
t. 249-253
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Akcenty długie dodane w Wn są, ogólnie rzecz biorąc, uzasadnione – Chopin wskazał tego rodzaju wykonanie w poprzednich dwóch czterotaktach, a także w t. 40-55. Używał przy tym – w różnych kombinacjach – akcentów długich, krótkich i pionowych oraz znaków . Z tego względu, mimo że w omawianych taktach sam fakt akcentowania wynika z poprzednich fraz, trudno powiedzieć, jakie znaki zostałyby użyte tutaj i przy których akordach, toteż w tekście głównym ani nie uwzględniamy akcentów Wn, ani nie proponujemy własnych. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności Ww |
||||||||
t. 249-250
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Rozdzielenie łuków w Ww to przypuszczalnie niedokładność związana z przejściem do nowej linii. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Ww |
||||||||
t. 250-253
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Przed 1. ósemką t. 250 i 253 nie ma w A znaków chromatycznych. W tekście głównym dodajemy potrzebne w tym kontekście ostrzegawcze bemole. W t. 250 znak dodano także w Wn (→Wf,Wa,Ww). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||
t. 252
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Obie wersje są od strony brzmieniowej i pianistycznej równorzędne. Nie jest zatem na pierwszy rzut oka jasne, dlaczego Chopin miałby rezygnować z powtarzania akordu bez zmian, jak jest we wszystkich analogicznych miejscach (pominięcie dolnej nuty na końcu t. 248 wynika z wysokiej pozycji figuracji l.r.). Z drugiej strony, wersja A nie jest pomyłką powstałą na etapie pisania tego rękopisu – wszystkie akordy w tym takcie zostały w tej postaci zaplanowane przez piszącego. Świadczy o tym różnica poziomu, na którym są umieszczone linie dodane – w akordach bez h położone są niżej niż w poprzednich, tak że nie ma miejsca na wpisanie tej nuty. Nie wyklucza to całkowicie możliwości pomyłki Chopina, gdyż mogła ona się zdarzyć wcześniej, na etapie autografu roboczego (zaginionego), np. przy wprowadzaniu ewentualnych poprawek. W tekście głównym zachowujemy wersję A, gdyż Chopin mógł tu chcieć nawiązać do akordu na przejściu t. 149-150. Wersję wydań, nieodbiegającą regularnością od pozostałych analogicznych fragmentów, można więc uważać za dopuszczalny wariant. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy A |
||||||||
t. 252-253
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Łuk w A jest z pewnością niedokładny, gdyż dochodzi tylko do f3 – por. zakończenia analogicznych łuków w t. 244-245 i 248-249. W tekście głównym proponujemy zatem wzorowany na tamtych łuk do g3 w t. 253. W Wn (→Wf,Wa,Ww) łuk zadiustowano w sposób rutynowy, przedłużając go do końca taktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- …
- 95
- Następna »