mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 9-12

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

Ostatnie C w t. 9 to wyjątkowo wyraźny przykład Chopinowskiej maniery pisania nut na liniach dodanych, polegającej na tym, że główka nutowa ma niekiedy dodatkową pionową linię skierowaną w dół, którą w pewnych sytuacjach można by uznać za laseczkę ćwierćnutową – patrz Mazurek b op. 24 nr 4, t. 23. Krótszą, ale nadal wyraźną tego typu linię ma również Es w t. 12.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niepewne nuty na liniach dodanych

t. 10-12

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Kliniki i łuki od 2. ósemki w A, interpretacja kontekstowa

Łuki całotaktowe w Wn (→Wf,Wa,Ww)

do zrobienia (bez kliników)
..

Wersja Wn (→Wf,Wa,Ww), w której kliniki nad oktawami na początku t. 10 i 12 zostały zlekceważone, a łukami objęto całe takty, wskazuje na mocno już ugruntowane przekonanie sztycharza Wn o generalnej niestaranności Chopinowskich łuków. W tym jednak wypadku, rutynowe dopasowanie ich do wyraźnych struktur rytmicznych z pewnością nie odpowiada intencji Chopina, który we wszystkich powtórzeniach tej frazy (t. 193-195 i 376-378) wpisał wyłącznie łuki biegnące od 2. ósemki taktu.
Za niedokładną trzeba uznać jedynie końcówkę łuku w t. 10, który odczytany dosłownie dochodzi w A tyko do h.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 10

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

Ostatnia ósemka najprawdopodobniej była w A dopisana, a oznaczenie grupy nieregularnej zmienione z 9 na 10.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany

zagadnienia: Poprawki A , Zmiany linii głównej

t. 11-12

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

 w t. 11-12 i cresc. w A

! miniat: wycinek jw.                EZTU

2  i cresc. w Wn (→Wf)

EZnieU

2  w Wa

EZnieU bez cresc.

 w t. 12 i cresc. w Ww

EZnieU bez pierwszych widełek (w t. 11)
..

Interpretacja widełek  w A, mimo ramion wyraźnie różnej długości, wydaje się stosunkowo prosta – rysując górne ramię Chopin musiał ominąć akord pr.r., toteż za zamierzony zasięg znaku uznajemy dolne ramię. W Wn (→Wf,Wa) t. 12 otwiera nową linię tekstu, co spowodowało podział widełek na dwa osobne znaki (był to jeden ze sposobów – oprócz stosowanego współcześnie – odtwarzania widełek w takiej sytuacji). W Ww pominięto pierwszy z nich, przypuszczalnie w następstwie nieuwagi sztycharza.
W Wa pominięto wskazówkę cresc. w t. 12, co może być uproszczeniem zapisu lub przeoczeniem.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Zakresy widełek dynamicznych , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy Ww

t. 11

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

Wn (→Wa1,Ww) ma  przed najwyższą nutą 2. akordu pr.r., co odczytane dosłownie dałoby eis2. Błąd powstał przypuszczalnie w trakcie korekty –  należało dodać przed górną nutą następnego akordu. Pomyłkę skorygowano w Wf i Wa2.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wa , Błędy powtórzone Ww