op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
Ostatnie C w t. 9 to wyjątkowo wyraźny przykład Chopinowskiej maniery pisania nut na liniach dodanych, polegającej na tym, że główka nutowa ma niekiedy dodatkową pionową linię skierowaną w dół, którą w pewnych sytuacjach można by uznać za laseczkę ćwierćnutową – patrz Mazurek b op. 24 nr 4, t. 23. Krótszą, ale nadal wyraźną tego typu linię ma również Es w t. 12.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Niepewne nuty na liniach dodanych
notacja: Rytm
