mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 142

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Ćwierćnuta f1 w A

! miniat: wycinek, ten takt,              TGTU = f1

Bez nuty w Wn (→Wf,Wa,Ww)
..

Pominięcie ćwierćnuty f1 na końcu taktu można zapewne wiązać z jej położeniem. Nuta ta jest bowiem wpisana w A na górnej pięciolinii (jako jedyna z partii l.r.), pomiędzy dwiema ostatnimi nutami partii pr.r., co mogło zdezorientować sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 143

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek, pół taktu, tylko dolna 5-linia.          EZTU

Krótki akcent w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU
..

Akcent wpisany w A wielkością odpowiada akcentowi krótkiemu, ale charakterystyczne przesunięcie znaku poza nutę wskazuje na akcent długi i tę interpretację proponujemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności A

t. 144-145

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcenty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek jw.                EZnieU

 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU1

Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa

EZTU
..

Trzy akcenty w A budzą wątpliwości, jeśli chodzi o ich umiejscowienie i rodzaj znaku. W dwóch pierwszych figurach znaki wpisane są pod 3. ósemką dolnego głosu pr.r., w trzeciej nieco wcześniej. Pierwszy i trzeci wyglądają jak krótkie akcenty, drugi jest nieco dłuższy. Zdaniem redakcji, jest jednak mało prawdopodobne, by Chopinowi zależało na akcentowaniu trzeciej ósemki. W całej IV cz. Sonaty nie ma wprawdzie ściśle analogicznego miejsca, jest jednak szereg zbliżonych sytuacji, w których pojawiają się akcenty – w t. 80-83 i 136-137 wpisanych jest łącznie 7 akcentów i wszystkie dotyczą pierwszej ósemki, a 6 z nich to akcenty długie. Być może mamy więc do czynienia z ekstremalnym przypadkiem jednego ze sposobów na oznaczenie akcentów długich – znaków wpisywanych po nucie (por. cz. I, t. 82-84). Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym proponujemy w omawianym miejscu akcenty długie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 146-147

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W każdym z tych taktów w A nie ma znaków chromatycznych przed ostatnim akordem l.r. Chopin pominął też  przed ostatnią ósemką t. 147. Wszystkie te niedokładności poprawiono w Wn (→Wf,Ww), natomiast Wa ma tylko znaki w t. 147.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 146

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Klinik i kropka w A

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.           TGTU

2 kropki w Wn (→Wf,Ww) i Wa2

Bez znaków w Wa1
..

Widoczny w A znak staccato nad ćwierćnutą es można by w oderwaniu od kontekstu uważać za kropkę lub klinik. Wyraźne kliniki przy trzech kolejnych nutach basowych zdecydowanie przemawiają za klinikiem także tu. W Wn (→Wf,Ww) dopasowano znak do kropki nad akordem na 4. ćwierćnucie tego taktu.
Brak znaków w Wa1 to pomyłka sztycharza, poprawiona w Wa2.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Kliniki