Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 155

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcent długi w A

! miniat: wycinek, ten akord, tylko górna 5-linia.               TGTU

Krótki akcent w Wn (→Wf,Wa,Ww)

..

Odtworzenie w Wn (→Wf,Wa,Ww) akcentu długiego jako krótkiego zdarza się często w Chopinowskich pierwszych wydaniach. Tutaj jednak znak w A jest na tyle wyraźny i typowy, że niedokładność ta może nieco dziwić.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 156

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przed d1 i g.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 156

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Łuk a1-b1 w A

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, od półnuty c2 do końca taktu.                     TGTU

Łuk c2-b1 w Wn (→Wf,Ww)

EZnieU

Bez łuku w Wa

..

W tekście głównym odtwarzamy łuk A jako łączący ćwierćnutę a1 z ósemką b1. Wcześniejsze rozpoczęcie łuku w Wn (→Wf,Ww) to mniej prawdopodobna jego interpretacja, gdyż notację A należy najprawdopodobniej rozumieć w ten sposób, że na ósemce b1 zbiegają się oba dolne głosy pr.r. Pominięcie łuku w Wa jest pomyłką sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa

t. 158

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

Przed ostatnią ósemką l.r. Wa1 ma błędnie  zamiast . Pomyłkę sprostowano w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 160

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Ćwierćnuta e1 w A i Ww

! miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.               Tu bez kliszy 

Punktowana ćwierćnuta e1 w Wn (→Wf,Wa)

kropka przy e1

..

Dodanie kropki przedłużającej e1 to błędna adiustacja, oparta na założeniu, że dolny głos, reprezentowany przez ćwierćnutę e1 i ósemkę c1, powinien być dopełniony rytmicznie do wartości półnuty. Zdaniem redakcji, uzupełnienie takie stanowi ósemka f1, na której zbiegają się oba dolne głosy. Przybliżony zapis głosów wykonywanych jedną ręką jest charakterystyczny dla notacji Chopinowskiej. W tym wypadku nieporozumienie wywołała, jak się wydaje, właśnie nadmierna precyzja zapisu na ostatniej ósemce – gdyby Chopin zapisał 2. połowę taktu tak: , do błędu by zapewne nie doszło.
Pominięcie tej kropki w Ww, o ile nie jest przeoczeniem, świadczy o lepszym wyczuciu ruchu głosów sztycharza/adiustatora tego wydania.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Adiustacje Ww