- « Poprzednia
- 1
- …
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- …
- 95
- Następna »
t. 155
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Odtworzenie w Wn (→Wf,Wa,Ww) akcentu długiego jako krótkiego zdarza się często w Chopinowskich pierwszych wydaniach. Tutaj jednak znak w A jest na tyle wyraźny i typowy, że niedokładność ta może nieco dziwić. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn |
||||||||
t. 156
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przed d1 i g. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||
t. 156
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
W tekście głównym odtwarzamy łuk A jako łączący ćwierćnutę a1 z ósemką b1. Wcześniejsze rozpoczęcie łuku w Wn (→Wf,Ww) to mniej prawdopodobna jego interpretacja, gdyż notację A należy najprawdopodobniej rozumieć w ten sposób, że na ósemce b1 zbiegają się oba dolne głosy pr.r. Pominięcie łuku w Wa jest pomyłką sztycharza. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa |
||||||||
t. 158
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa |
||||||||
t. 160
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Dodanie kropki przedłużającej e1 to błędna adiustacja, oparta na założeniu, że dolny głos, reprezentowany przez ćwierćnutę e1 i ósemkę c1, powinien być dopełniony rytmicznie do wartości półnuty. Zdaniem redakcji, uzupełnienie takie stanowi ósemka f1, na której zbiegają się oba dolne głosy. Przybliżony zapis głosów wykonywanych jedną ręką jest charakterystyczny dla notacji Chopinowskiej. W tym wypadku nieporozumienie wywołała, jak się wydaje, właśnie nadmierna precyzja zapisu na ostatniej ósemce – gdyby Chopin zapisał 2. połowę taktu tak: , do błędu by zapewne nie doszło. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Adiustacje Ww |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- …
- 95
- Następna »