Rytm
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 94
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Podobnie jak w t. 59, 66, w tekście głównym upraszczamy notację Chopinowską na wzór podobnych t. 90 i 92. Oryginalny zapis może być pozostałością po zarzuconej wersji z powtórzeniem akordu na 4. ćwierćnucie taktu. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||
t. 96
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Pisząc najpierw ósemki górnego głosu, Chopin nie zostawił miejsca na półnutę przedłużającą brzmienie pierwszej z nich. Wpisał ją następnie dopiero pod c2, gdyż kasownik i główka ósemki h1 uniemożliwiały umieszczenie jej bliżej 1. ósemki. Tę mylącą pisownię, sugerującą powtórne uderzenie ais1 równocześnie z ósemką c2, powtórzono bez zmian we wszystkich wydaniach. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne zagadnienia: Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Błędy powtórzone Ww |
||||||||
t. 104
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Konsekwentna rytmika uzupełniająca w analogicznych t. 102 oraz 66 i 226 sugeruje przeoczenie przez Chopina łuku przetrzymującego es1. W tekście głównym proponujemy więc dodanie tego łuku, zgodnie zresztą z wersją wydań. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy A |
||||||||
t. 108
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
W tekście głównym zachowujemy notację A, często przez Chopina stosowaną w dojrzalszych dziełach, w której rezygnuje on ze ścisłości polifonicznej na rzecz prostoty zapisu. Pisownia Wn świadczy o adiustacji dokonanej w druku – do wydrukowanego już tekstu zgodnego z A dodano ósemki z laseczkami skierowanymi w dół, aby wypełnić rytmicznie dolny głos. Tę nielogiczną notację zmieniono we wszystkich pozostałych wydaniach opartych na Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
||||||||
t. 161
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Wprowadzone w Wn (→Wf,Wa,Ww) przedłużenie ósemki c wydaje się logiczne, jeśli uwzględnić pisownię podobnych figur w t. 159-165, zwłaszcza tych ściśle analogicznych na początku t. 163 i 165. Można by więc podejrzewać niedopatrzenie Chopina, gdyby nie widoczne w tym miejscu A ślady usuwania jakiegoś znaku, odpowiadające właśnie dodatkowej półnucie c. W tekście głównym pozostawiamy zatem pisownię A, prawdopodobnie zamierzoną przez Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Poprawki A , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »