t. 10
c1-as1 w A (→Wn), a także Wf1 (interpretacja kontekstowa) i WfJ (1. etap poprawek) ! miniat: wycinek od b1 do końca taktu, obie pięciolinie. EZTU |
||
EZnieU |
||
c1-as1, c2 przetrzymane w WfJ (2. etap poprawek) EZnieU2 bez ćwierćnuty es1 na 3. mierze; |
||
c1-es1-as1, c2 przetrzymane w WfS i Wa2 EZnieU2 bez 1. ligi c2 i główki ćwierćnutowej as1 na 4; miniatura-wycinek WfS |
||
Możliwa interpretacja zapisu WfS EZnieU2 bez główki ćwierćnutowej as1; miniatura Corel |
Dla 3. ćwierćnuty taktu podajemy niebudzącą zastrzeżeń wersję A (→Wn). Tę samą w zasadzie wersję, choć zanotowaną z błędami, ma także Wf1. Błędy te poprawiono w Wf2, zdaniem redakcji popełniając jednak przy tym kolejny błąd – zmieniono najwyższą nutę z as1 na c2. Błędna wersja Wf2 podlegała dalszym poprawkom i zmianom w zachowanych egzemplarzach lekcyjnych. Interpretacja tych dopisków jest pod pewnymi względami problematyczna, w szczególności dla wpisów w WfS proponujemy dwie możliwe interpretacje.
Zanotowane w obu egzemplarzach przetrzymanie c2 ma zdaniem redakcji charakter techniczno-pedagogiczny – ułatwia wzięcie szerokiego akordu na 4. mierze taktu.
Obecność wersji WfS w Wa2 sugeruje współpracę przy adiustacji tego wydania osoby mającej dostęp do WfS.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Błędy wynikające z poprawek, Błąd tercjowy, Dopiski WfS, Autentyczne korekty Wf, Autentyczne zmiany i warianty po publikacji, Dopiski WfJ, Adiustacje Wf
notacja: Wysokość