Wf
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
porównaj
  t. 10

c1-as1 w A (→Wn), a także Wf1 (interpretacja kontekstowa) i WfJ (1. etap poprawek)

! miniat: wycinek od b1 do końca taktu, obie pięciolinie.            EZTU

c1-c2 w Wf2 (→Wa1)

EZnieU

c1-as1c2 przetrzymane w WfJ (2. etap poprawek)

EZnieU2 bez ćwierćnuty es1 na 3. mierze;

c1-es1-as1c2 przetrzymane w WfS i Wa2

EZnieU2 bez 1. ligi c2 i główki ćwierćnutowej as1 na 4;                  miniatura-wycinek WfS

Możliwa interpretacja zapisu WfS

EZnieU2 bez główki ćwierćnutowej as1;           miniatura Corel

Dla 3. ćwierćnuty taktu podajemy niebudzącą zastrzeżeń wersję A (→Wn). Także Wf1 ma w zasadzie tę samą wersję, jednak zanotowaną w sposób wyraźnie błędny. Błędy te – umieszczenie całego, 4-głosowego akordu  na jednej laseczce i zdublowanie basowego As – poprawiono w Wf2, równocześnie jednak zmieniono najwyższą nutę z as1 na c2. Ta ostatnia zmiana to zdaniem redakcji błąd tercjowy popełniony przy ponownym sztychowaniu tego fragmentu ze względu na korektę błędów Wf1. Podobnego rodzaju pomyłki przy korektach zdarzyły się sztycharzom kilkakrotnie w utworach Chopina, por. komentarze do Sonaty b op. 35, cz. I, t. 76 i cz. III, t. 30).
W zachowanych egzemplarzach lekcyjnych błędna wersja Wf2 podlegała dalszym poprawkom i zmianom:

  • w WfJ najprawdopodobniej najpierw skre­ślono c2 i dopisano as1, przywracając seks­tę c1-as1, czyli wersję A. Następnie zaś wprowadzono wersję z przetrzymanym c2;
  • w WfS zanotowana jest wersja zbliżona do późniejszej wersji WfJ – na 3. mierze taktu w pr.r. zamiast seksty c1-as1 uderzany jest akord c1-es1-as1-c2. Pominięcie łuku przetrzymującego ostatnią triolową ósemkę c2 może być zdaniem redakcji przeoczeniem.

Zwraca uwagę, że w obu egzemplarzach dopi­sa­no ćwierćnutę as1 na 3. mierze taktu, usu­niętą w korekcie Wf2. Co więcej, w WfJ przy­wrócony został pierwotny rysunek melodii z tąż ćwierćnutą as1, co stanowi mocny argu­ment za tym, że zastąpienie jej przez c2 było tu efektem pomyłki. Zanotowane w egzemplarzach lekcyj­nych wersje z przetrzymaniem tego c2, być może zainspirowane błędną wersją Wf2, mają przypuszczalnie na celu ułatwienie wzięcia akordu na 4. mierze taktu, którego równoczes­ne uderzenie może sprawić kłopot pianistom o mniejszych rękach.
Pojawienie się wersji WfS w Wa2 nasuwa przy­puszczenie, że adiustatorem tego wydania była osoba mająca dostęp do WfS. Najpoważniej­szym kandydatem jest tu Thomas D. A. Tellef­sen, uczeń Chopina, zaprzyjaźniony z Jane Stirling i mający dostęp do jej kolekcji dzieł Chopina, w której niektóre wpisy są zrobione jego ręką*. W latach 1848-1873 mieszkający w Paryżu Tellefsen kilkakrotnie przebywał w Anglii, a jako osoba związana z Chopinem mógł tam nawiązać współpracę przy wznowieniu angielskiej edycji jego utworów.


* Informacja za: J.-J. Eigeldinger Chopin w oczach swoich uczniów, Kraków 2010, s. 253.

(Tellefsen – spr. po całości)

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Błędy wynikające z poprawek, Błąd tercjowy, Dopiski WfS, Autentyczne korekty Wf, Autentyczne zmiany i warianty po publikacji, Dopiski WfJ, Adiustacje Wf

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.