mUltimate Chopin

WN 29, Walc e-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 3-5

Utwór: WN 29, Walc e-moll

3 łuki w źródłach

EZnieU do zrobienia : łuk do końca t. 3, w t. 4 i od początku 5

Ciągły łuk proponowany przez redakcję

TGTU
..

Podzielony łuk w źródłach to niemal na pewno rezultat splotu czynników pozamuzycznych, jak niejasnej notacji [A] (np. w wyniku łączenia łuków), niedokładności (np. przerwy w dopływie atramentu do końcówki pióra), przejścia do nowej linii, itp. Łukowanie takie stoi bowiem w sprzeczności z gładko się rozwijającą, jednorodną figuracją pr.r. Z tego względu w tekście głównym podajemy jeden, ciągły łuk.
Patrz też t. 139-142.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 18

Utwór: WN 29, Walc e-moll

Łuk do h2 w źródłach

EZnieU

Łuk do g2 proponowany przez redakcję
..

Porównanie z pozostałymi 5 analogicznymi miejscami – t. 10, 42, 50, 114 i 122 pokazuje, że dłuższy łuk w omawianym takcie jest niemal na pewno niedokładny. W tekście głównym podajemy zatem łuk tylko nad grupą ósemek, tak jak w pozostałych taktach.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wp

t. 43-51

Utwór: WN 29, Walc e-moll

Bez łuków w źródłach

Łuki proponowane przez redakcję
..

Brak łuku w t. 43 i 51 to najprawdopodobniej niedopatrzenie – sztycharza, ewentualnie kopisty, a być może Chopina. Gdyby bowiem Chopin przewidywał dla tej figury artykulację inną niż w t. 11 i 19, zapewne by to w jakiś sposób oznaczył. Dlatego w tekście głównym proponujemy łuki na wzór wymienionych taktów.
Podobnie w t. 115 i 123.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 95-96

Utwór: WN 29, Walc e-moll

Różne łuki w źródłach

! miniat: wycinek Wn1 kombinowany – t. 95 i 119-120 (tyle ile siega łuk), tylko dolna 5-linia.                    tr puste;           red = EZnieU

Łuk do Ais1 w źródłach (t. 95)

wycinek t. 95 i 1. ćwierćnuta 96, tylko dolna 5-linia.                     EZnieU tylko górny, krótszy łuk

Łuk do Gis1 w źródłach (t. 95/119)

wycinek.                     EZTU 
..

W źródłach łuk w t. 95 obejmuje tylko ten takt, a w t. 95/119 dochodzi do Gis w następnym takcie. Interpretacja zakresu Chopinowskich łuków bywa bardzo kłopotliwa, toteż taka różnica najprawdopodobniej oznacza, że łuk w rękopisie kończył się w sposób niejednoznaczny, a wydaw­ca – świadomie lub nie – odtworzył go w przygo­towanej jako podkład do wydania kopii [A] na dwa sposoby. Obie wersje można traktować jako równorzędne, a do tekstu głównego wybieramy dłuższy łuk jako naturalniejszy na zakończenie frazy.
Podobny problem dotyczy widełek  w tych taktach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

t. 109-112

Utwór: WN 29, Walc e-moll

Różne łuki w źródłach

! miniat: wycinek komb. Wp1, t. 111 i 1. ćwierćnuta 112 + t. 135 i 1. ćwierćnuta 136, tylko górna 5-linia.                EZnieU1 = 2 łuki , krótki w nawiasie + oznaczenie volt

Łuk w źródłach w t. 109-112

! miniat: wycinek komb. Wp1 cały ten łuk, tylko górna 5-linia.                      EZTU łuk i volty

 

Łuk w źródłach w t. 111/135-112/136

EZnieU łuk i volty
..

Krótszy łuk występujący w źródłach przy powtórzeniu tej frazy (t. 109/133-112/136) jest prawdopodobnie wynikiem pomyłki kopisty przygotowującego podkład dla Wp1 na podstawie [A] – mógł on np. spojrzeć na podobnie wyglądające (w partii pr.r.) t. 85-88. W tekście głównym podajemy dłuższy łuk, który wydaje się lepiej współgrać z jednorodnym, gładkim akompaniamentem.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne