|
Różne łuki w źródłach ! miniat: wycinek komb. Wp1, t. 111 i 1. ćwierćnuta 112 + t. 135 i 1. ćwierćnuta 136, tylko górna 5-linia. EZnieU1 = 2 łuki , krótki w nawiasie + oznaczenie volt |
|
|
Łuk w źródłach w t. 109-112 ! miniat: wycinek komb. Wp1 cały ten łuk, tylko górna 5-linia. EZTU łuk i volty
|
|
|
Łuk w źródłach w t. 111/135-112/136 EZnieU łuk i volty |
Jest to jedyna wyraźniejsza różnica między źródłowymi t. 89-112 a 113-136. Jak doszło do jej powstania, jeśli – jak zakładamy – w [A] ten fragment był zapisany tylko raz? Zdaniem redakcji, u żródła rozbieżności mogło leżeć rozpoczęcie w [A] nowej linii w t. 111. W takich sytuacjach łuki Chopinowskie nader często bywają niedokładne, w tym przypadku łuk nad t. 109-110 mógł dochodzić do końca taktu, a łuk w t. 111 rozpoczynać się po 1. ćwierćnucie. Kopista przygotowujący podkład dla Wp1 mógł za 1. razem zinterpretować to jako ciągły łuk, a za drugim przypadkowo pominąć łuk nad t. 109-110 (np. spojrzawszy na t. 85-86), a łuk w t. 111-112 uznać za odnoszący się tylko do pięcionutowej figury końcowej. Inna możliwość to pomylenie podobnych taktów, czyli wpisanie łukowania t. 85-88, które w [A] były prawdopodobnie położone 2 lub 3 linijki wyżej.
W tekście głównym podajemy dłuższy łuk, gdyż:
- bardziej prawdopodobne wydaje się pomyłkowe pominięcie fragmentu łuku niż jego przedłużenie;
- daje on nową kombinację dłuższego i krótszego łuku we frazach kończących poprzednik i następnik okresu obejmującego t. 57-72 i analog. Za pierwszym razem obie frazy mają dłuższy łuk, za drugim (t. 73-88) dłuższy i krótszy, za trzecim (omawiane t. 97-112) – krótszy i dłuższy.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
notacja: Łuki