Wersja Wn z trójdźwiękiem w 2. ćwierćnucie l.r. jest najprawdopodobniej pomyłką sztycharza, który dopatrzył się nuty w niewielkim zgrubieniu laseczki tej ćwierćnuty. Wprawdzie nuty na liniach dodanych bywają ledwie widoczne (lub wcale), ale w przpadku składników akordu, dotyczy to skrajnych nut – wewnętrzne nuty Fontana w olbrzymiej większości oznaczał wyraźnie. Za brakiem tego cis1 zdecydowanie przemawia wersja Wf (→Wa), zgodna z tekstem wszystkich źródeł w trzech pozostałych, analogicznych t. 20, 52 i 60.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności KF
notacja: Wysokość
