Zagadnienia : Adiustacje Wf
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- …
- 107
- Następna »
t. 9-12
|
Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll
..
Brak kreseczek wyznaczających zakres crescenda to częsta niedokładność Chopinowskich pierwszych wydań. Trudniej natomiast ocenić przedłużenie ich zakresu w Wf (→Wa). Adiustator lub sztycharz mógł za naturalny koniec crescenda uznać oznaczenia t. 12-13 () i potraktować brak kreseczek jako niedopatrzenie kompozytora. Rozumowanie to nie jest jednak tak oczywiste, jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać – po opartej na nucie pedałowej f, wznoszącej się progresji t. 9-10, następne półtora taktu przynosi raczej chwilowe odprężenie za sprawą opadającej sekwencji półtaktowych kadencji. Z tego względu w tekście głównym pozostawiamy wersję A (→KF). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 9
|
Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll
..
A (→KF→Wn) ma przed h w 3. figurze akompaniamentu. Niepotrzebnie powtórzony znak usunięto w Wf (→Wa1), dodano jednak ponownie w Wa2. Zdaniem redakcji, kreślenia widoczne w A w tej figurze wskazują na możliwość pomyłki Chopina – ów zbędny miał się być może znaleźć przed poprzednią szesnastką, obniżając ją z gis na g. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 9-25
|
Utwór: op. 28 nr 24, Preludium d-moll
..
W t. 9 i 20-25 partia l.r. jest w A (→KF) oznaczona znakami •/• jako powtórzenie poprzedzającego taktu. Skrótowa pisownia użyta jest w rękopisach także dla oznaczenia 2. połowy taktu w t. 11-15 i 17-19. W t. 21-25 zbliżonej notacji użyto także w Wf, oznaczając ich drugie połowy znakiem /. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 9-12
|
Utwór: op. 28 nr 19, Preludium Es-dur
..
Czterotaktowy pedał dodany w Wf2 (→Wa) jest z pewnością błędny – por. autentyczną pedalizację t. 1-4. Być może chodziło o ogólne wskazanie typu con pedale, które prawdopodobnie Chopin niekiedy stosował w postaci pojedynczego znaku (por. np. Etiudę Es op. 10 nr 11, t. 3-4). Ponieważ udział Chopina w korekcie Wf2 jest niepotwierdzony, w tekście głównym zachowujemy notację A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 9-10
|
Utwór: op. 28 nr 18, Preludium f-moll
..
A (→KF) ma wyraźne kliniki nad akordami pr.r. W układzie graficznym zastosowanym w rękopisach – dolne nuty akordów pr.r. na dolnej pięciolinii – znaki te odnoszą się z całą pewnością do obu rąk, toteż w tekście głównym dodajemy kliniki także pod oktawami l.r. Rozwiązanie to przyjęto już w Wf (→Wa), choć tylko w t. 10. Wf (→Wa) w t. 9, a Wn w obu taktach odtwarzają znak jako kropkę staccato (tylko w pr.r.). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wf , Kliniki |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- …
- 107
- Następna »